Het was gelukkig weer mogelijk. Deze keer geen belemmerende beperkingen voor een Nieuwjaarsreceptie. Op de uitnodiging van de Locatieraad werd op de eerste dag van het nieuwe jaar door vele parochianen positief gereageerd. Tot vreugde van voorzitter Herman Heller. Die sprak de aanwezigen enthousiast toe.
“Met het heftige vuurwerk van afgelopen nacht kwam er een eind aan een jaar dat positieve en negatieve dingen in zich had. Nog voordat in maart van het afgelopen jaar alle vervelend beperkende coronamaatregelen konden vervallen, werden we in februari opgeschrikt door de afschuwelijke oorlog in de Oekraïne, die helaas tot op heden voortduurt en ook nu nog grote gevolgen heeft voor ons dagelijks leven.
Activiteiten
In onze parochie en op onze locatie was 2022 een jaar waarin we weer een beetje op gang kwamen na de corona-winterslaap; de volgende issues uit het afgelopen jaar wil ik hier vanmorgen nog even memoreren:
-- in maart konden we de lelijke plakstickers en de blauwe touwen uit onze kerk verwijderen: geen coronabeperkingen meer,
-- we namen in mei afscheid van pastor Truda de Boer,
-- de aanvangstijd van de zondagse vieringen veranderde naar 09.00 uur,
-- ook in mei verscheen de Tau in een geheel nieuwe kleurige outfit en lay-out; daarmee werd het een mooi en volwaardig nieuw parochieblad.
-- we kregen de wekelijkse Eucharistievieringen op woensdagmorgen terug en ook nog eens op vrijdagavond en wisselend op de zaterdagavonden,
-- de motoren werden op TT-zaterdag in juni ook weer gezegend,
-- we organiseerden de inmiddels bijna gebruikelijke festiviteiten als wandel- en fietstochten, kerkcafe's, bedevaart, pinkstervisite en kerstbijeenkomsten,
-- en voor de jongeren zijn er nu speciale parochie facebook en instagram-sites.
Leven in de brouwerij
Kortom: na de stille corona-loc down kwam er weer wat leven in de brouwerij maar begonnen we helaas ook de gevolgen van de energietekorten te merken, het is fysiek koud in onze kerk. De verwarming kan, vanwege de hoge kosten maar mondjesmaat aan. Dat is vervelend natuurlijk, maar laten we wel bedenken dat onze voorouder-kerkgangers er meestal 'ook niet al warmpjes bijzaten'. Kerken werden indertijd gewoonlijk niet gebouwd om volledig te verwarmen. Mogelijke oplossingen voor u en voor mij, ze zijn er bijna niet: wat extra inpakken in meerdere lagen kleding, een dekentje meenemen naar de kerk of gewoon uw jaarlijkse bijdrage aan de Kerkbalans minimaal verdubbelen. Ik wil dat laatste toch even gezegd hebben.
2022 was ook het eerste volledige jaar waarin we onze pastor Henyer Garcia meemaakten. Volgens mij zijn we met z'n allen nu wel aan hem gewend geraakt. Er blijft echter één ding waarop onze culturen botsen en dat nog steeds onwennig is: hij begint zijn preek vaak met het stellen van een vraag aan de kerkgangers. Zo'n vraag waarvan het antwoord ofwel erg voor de hand ligt, of juist helemaal nou net niet. En dat moet je ons noordelingen niet aandoen, dat zit ons niet lekker. We durven hem gewoon vanuit de kerk niet hardop te antwoorden. Het past niet in ons Noord-Nederlandse karakter om hem luid op ondubbelzinnige wijze van repliek te dienen. Nee, integendeel, wij als kerkgangers krimpen in van valse schaamte, kijken van de een naar de ander of naar het plafond, mompelen wat of brengen juist geen enkel geluid voort en wachten vol verwachting totdat hij zelf het verlossende antwoord geeft. Ik denk dat dit voor iedereen toch wel een beetje herkenbaar is, toch? Wat hiertegen te doen?
Misschien moeten we hem toch maar eens antwoorden met bijvoorbeeld: 'Wat dacht u er zelf van, meneer pastoor? Of een bordje omhooghouden met: 'Ik weet het wel, maar zeg het lekker niet!' zoiets, ofzo.
Blij
Nou, allemaal een beetje gekheid natuurlijk, want we zijn ontzettend blij met onze pastor Garcia die ons in een koude kerk, geestelijk warmte brengt en we kijken met respect naar zijn tomeloze inzet voor de gehele parochie. Dat mag wel eens gezegd worden: Henyer, dankjewel, namens ons allen!
Onze dank gaat natuurlijk ook nu weer uit naar al die vele vrijwilligers die onze parochie -op onze locatie- rijk is. We willen jullie hartelijk bedanken voor alle inzet, betrokkenheid, dienstbaarheid en trouw aan onze kerk. We zijn bijzonder trots op jullie en dankbaar voor zo’n mooie en hechte club die zich het afgelopen jaar heeft ingezet voor onze kerkgemeenschap en hopen in 2023 opnieuw weer op jullie te mogen rekenen. En ik begrijp dat er in het voorjaar nog iets speciaals voor al onze vrijwilligers wordt georganiseerd.
Om het niet te lang te maken en de borrel niet koud te laten worden wil ik afsluiten door nog een korte gedachte met u delen, met de relativerende titel:
'Vandaag is een dag om veel te vergeten'
'Alweer een jaar om', zeggen we. De tijd gaat snel.
Het is niet waar.
De tijd staat stil, wij zijn het die voorbijgaan.
De toekomst? De toekomst komt met één dag tegelijk.
We scheppen haar zelf door gezamenlijk werken en streven.
Voort, voort, willen we. Waartoe?
Tijd is geld, dat is een vuistregel.
Tijd van wie? Tijd voor wat?
Niet van brood alleen zullen we leven . . ..
Vandaag is een dag om te vergeten dat de problemen van gisteren de zorgen zijn van morgen.
Ik wens u allen nogmaals veel voorspoed, een goede gezondheid en Gods zegen in het nieuwe jaar.”
Gestimuleerd door de hapjes en de drankjes was er daarna nog volop gelegenheid om met elkaar het nieuwe jaar in te luiden. Het was daardoor een stimulerend begin.
Ton Kuis
