Trekken naar de stad van je verlangen, dromen over wat
je vinden zult, zon, warmte, licht en vriendschap,
stad waar je wonen wilt.
Intocht houden in die mooie dromen,
langs de versierde straten gaan,
waar muziek klinkt,
groene takken van de hoop te wuiven staan.
Binnentrekken en al heel lang weten
dat het niet zo mooi wordt als het leek,
toch de moed niet laten zakken,
dat is doen wat Jezus deed.
Moedig door soms zware dagen trekken,
trouw en onbevangen verder gaan
en dan merken dat je oude dromen
in een ander daglicht staan.
Bovenstaand gedicht, of beter gezegd de tekst van een lied, is een tekst die op twee manieren heel dichtbij komt. Allereerst natuurlijk wanneer we kijken naar het leven van Jezus. We kunnen er Zijn tocht naar Jeruzalem in herkennen; de groene takken verwijzen naar Palmzondag maar ook de eindtocht met het kruis op weg naar Golgotha. Daar waar Hij uiteindelijk tussen de rovers werd gekruisigd, een grotere vernedering kun je niet bedenken. Hij heeft het allemaal moeten ondergaan en Hij heeft het gedaan, met opgeheven hoofd, omdat Hij bleef vertrouwen op de kracht van zijn Vader. Deze was en bleef Hem nabij. Door Hem kon Jezus het kruis op zijn schouders nemen, kon Hij zijn opdracht in het leven voltooien.
Er is ook een tweede manier waarop deze tekst ons kan raken en dan doel ik met name op het laatste couplet. Het gaat ook ons lang niet allemaal voor de wind in het leven. Vele zinloze vormen van geweld confronteren ons met de grilligheid van het leven. De gebeurtenissen in de wereld, maar ook de gebeurtenissen in ons eigen land, stad of dorp kunnen een grote impact hebben op onze samenleving maar ook op onszelf.
Ook persoonlijk worden wij met regelmaat geconfronteerd met het loodzware kruis van het leven. Teleurstellingen! Verdriet om relaties die moeizaam verlopen of zelfs verbroken moeten worden. Het steeds maar moeten vechten om jezelf te kunnen en mogen zijn; zware boodschappen als blijkt dat het met onze gezondheid of met die van onze dierbaren niet goed gaat. We kunnen totaal ontredderd zijn, totaal uit het lood geslagen. Maar ook wanneer we voorgoed afscheid moeten nemen van mensen die ons na aan het hart gaan. Alleslijkt verloren, alle dromen dreigen als ballonnen uiteen te spatten.
En hoewel het soms zo ontzettend anders voelt, toch mogen we erop vertrouwen dat we niet alleen zijn. Christus is het die ons nabij is, Hij trekt met ons mee. Hij trekt ons uit het moeras van zorgen en verdriet en wijst ons de weg van Pasen.
Het is namelijk die finale van het leven van Jezus: DE OPSTANDING UIT DE DODEN, die de dingen, die ons leven in een ander daglicht zullen plaatsen. Wat er ook gebeurt, hoe ons leven ook verloopt, als we vol vertrouwen met God door het leven gaan, dan worden ook wij gedragen, dan mogen we rekenen op Zijn steun en troost.
Het Licht van onze Verrezen Heer Jezus Christus, kan ons persoonlijk leven in een ander licht plaatsen. Jezus kan het kruishelaas niet van ons afnemen maar kan het wel transparanter maken; het maakt wel dat we er doorheen kunnen kijken, zodat er doorzicht en uitzicht is.
Van harte gun ik u, mede namens pastor Henyer Garcfa en pastor Agaath Erich, dit vertrouwen, dat we ondanks alles, ook iets van het grote geschenk dat wij met Pasen hebben ontvangen, mogen ervaren. Dat het ons bij de hand neemt opdat ook wij kunnen zeggen: Het vernieuwde Licht heeft mij geraakt, ook ik mag opstaan ten leven en uiteindelijk tot eeuwig Leven.
Van harte wensen wij u een Zalig Paasfeest, Halleluja!
Peter H.H. Wellen, wnd. pastoor