Laten we dit keer weer eens een persoon doen. En omdat we vorige keer de patriarch als onderwerp hadden, kiezen we voor een patriarch, en wel Albertus van Avagadro, of Albertus van Jeruzalem.
Hij wordt in 1149 te Castel Guateri in Emilia (Italië) geboren. Albertus volgt opleidingen in recht en theologie. Hij treedt toe tot de reguliere kanunniken van het heilig Kruis van Mortara. In 1180 wordt hij tot hun prior gekozen (hij is dan 31 jaar).
In 1184 wordt hij tot bisschop van Bobbio benoemd en een jaar later tot bisschop van Vercelli. Deze functie bekleedt hij twintig jaar. Hij zet zich in deze periode in als vredestichter. Zo bewerkt hij vrede tussen Pavia en Milaan (1194) en tussen Parma en Piacenza (1195).
In 1205 wordt hij door paus Innocentius III benoemd tot patriarch van Jeruzalem, en dient hij ook als pauselijk gezant in het Heilige Land. Jeruzalem is in die tijd door de Saracenen bezet. In Akko bemoeit hij zich intensief met het stichten van de vrede tussen de christelijke vorsten, maar ook tussen christenen en niet-christenen. Zo bemiddelt hij bij geschillen tussen het koninkrijk Jeruzalem en het koninkrijk Cyprus, en tussen de Tempeliers en het Armeense koninkrijk Cilicië. Hij staat bekend om zijn rechtschapenheid, oprechtheid, eerlijkheid, betrouwbaarheid. Dit is waarschijnlijk de reden waarom de kluizenaars en eremieten op de berg Karmel hem vragen om voor hen een leefregel te maken (1209). Deze regel is de basis voor het ontstaan van de orde van de broeders en zusters van Onze Lieve Vrouw van de berg Karmel, de karmelieten.
In 1214 wordt hij uitgenodigd voor het Vierde Lateraans Concilie. Daar steekt de Meester van het Gasthuis van de Heilige Geest, die hij had berispt en afgezet wegens immoraliteit, hem op 14 september dood terwijl hij deelneemt aan een processie op het feest van de Verheffing van het Heilige Kruis.
Paul Spoormans