Ons onderwerp dit keer is een zeer relevant document voor ons geloof. Het is de versie van het oude en nieuwe testament in het Latijn dat in opdracht van paus Damasus I tussen 390 en 405 na Christus is gemaakt. De schrijver was Hiëronymus.
De Editio Vulgata is ook wel bekend als de Vulgaat. Het is een in de volkse taal geschreven bijbelvertaling.
Dit was de bedoeling. Geen hoogverheven Latijn, maar een Latijn dat het volk zou moeten kunnen volgen. Het was de impliciete standaard totdat in de 15de eeuw deze standaard ter discussie werd gesteld. In het Concilie van Trente (1546) worden alle andere versies verboden. Dit verbod op andere versies wordt opgeven in 1943 met de encycliek Divino Affiante Spiritu van paus Pius XII.
Vóór de Vulgaat was er de Latijnse Bijbel die door meerdere mensen was vertaald en er was geen uniformiteit in redactie, zinsbouw en woordkeus. De verschillende delen verschilden nogal in kwaliteit. De Vulgaat repareert veel van deze gebreken. Hij gebruikt de beschikbare Latijnse versies om zijn versie in de volkse taal te maken.
Paul Spoormans