Wij staan er niet bij stil, maar als in de Eucharistieviering de kelk op het altaar wordt geplaatst, dan is dat niet zomaar een kelk. Het is een aangeklede kelk. De gastheren en gastvrouwen weten dit, want die zetten de kelk aangekleed klaar. En ook die aankleding gaat in een vastgelegde volgorde. Zo komen we de volgende textiele voorwerpen tegen:
• De corporale, de witte linnen doek waarop de gaven van brood en wijn worden geplaatst. De 'corporale' betekent: daar waar het Lichaam op wordt gelegd. Het gebruik is ontstaan om te voorkomen dat minuscule deeltjes van de geconsacreerde hostie op de grond zouden vallen.
• Het purificatorium, een lapje van wit gesteven linnen dat in de viering wordt gebruikt om na de communie de miskelk te reinigen en vooral te drogen, nadat het uitspoelen van de gebruikte kelk met een weinig water heeft plaatsgehad.
• De palla, een vierkant plaatje dat overtrokken is met wit linnen. Het wordt gebruikt om de miskelk af te dekken, zodat voorkomen wordt dat insecten of vuil in het Heilig Bloed van Christus kunnen vallen. Ook haren van de celebrant en pluizen van het kazuifel worden op deze manier tegengehouden.
• De bursa bestaat uit twee plaatjes, met textiel bespannen, waartussen het corporale wordt bewaard, zowel vóór als na het gebruik daarvan in de viering.
• Het kelkvelum, een vierkante doek, die wordt gebruikt om vóór de bereiding van de gaven de miskelk mee af te dekken. Aan één kant is meestal een kruisje geborduurd.
Paul Spoormans