Er stond een verhaal in de krant van 15 augustus dat mij bezighield.
Er stond boven: "Vast op een eiland waar niemand wil helpen'
Het ging over een groep van 39 mensen die al dagenlang vastzaten op een eilandje in de rivier de Evros. Deze rivier vormt de enige landgrens tussen Griekenland en Turkije. En natuurlijk proberen er veel vluchtelingen op deze manier Griekenland binnen te komen.
Griekenland doet er werkelijk alles aan om deze mensen tegen te houden. Niemand weet precies hoe deze mensen op dit eilandje terecht zijn gekomen. Maar het is wel zeker dat ze daarheen gedwongen zijn. Het eiland zit vol slangen en schorpioenen. Een 5-jarig meisje overleed door de beet van een schorpioen. Dergelijke dingen gebeuren dagelijks en niet alleen in Griekenland.
Ik was het al bijna weer vergeten tot ik toevallig een passage las uit het evangelie van Mattheüs. Een passage waarin Jezus zich buiten zijn landsgrenzen waagt en een Kananeese vrouw ontmoet. Of liever gezegd: hij probeert van haar af te komen. Want zij zoekt zijn aandacht voor een probleem met haar dochter. Hij weert af en zegt alleen voor de kinderen van Israël gekomen te zijn. Zij houdt vol....
Hij weert opnieuw af en zegt zoiets als: "Brood is voor de kinderen, niet voor de honden".
Nogal onvriendelijk, zou je zeggen. Niet alleen geen aandacht voor haar, maar haar ook nog met een hond vergelijken! Maar de vrouw houdt vol en zegt: "Toch wel, Heer, want de honden eten immers toch ook de kruimels die van de tafel van hun meesters vallen?" Daar kan en wil Jezus niet meer tegenin gaan en haar wens wordt vervuld: haar dochter geneest.
In deze passage (Matt. 15: 27-28) maakt de schrijver van het evangelie duidelijk dat de boodschap van Jezus van Nazareth grenzen en volkeren overschrijdt. Mensen worden niet beoordeeld op hun herkomst of afkomst, maar krijgen een kans. Jezus ziet de vrouw aan en herkent haar vertrouwen. Daar gaat het om.
Deze wereld is vol mensen die proberen een leven op te bouwen op een veilige plek. En misschien is het wel zo dat wij ons soms overweldigd voelen doordat er zovelen graag naar het veilige en welvarende West-Europa komen. Maar het kan toch niet zo zijn dat het leven van vluchtelingen niets waard is in onze ogen. Mattheüs laat een Jezus zien die over zijn aarzelingen heen stapt en zijn hand uitsteekt om te helpen. Als wij ons christenen willen noemen, dan is dat ook onze opdracht.
Pastor Agaath Erich