“Ik ben al in diverse landen op vakantie geweest en ik mag dan graag ook een kerkdienst bijwonen. Ik vind het mooi om te zien dat ondanks verschillende gewoontes de kern van hun geloof hetzelfde is als bij ons. Zo zijn we in Assisi en Rome geweest. Ook hebben we kerken bezocht in Kroatië, Hongarije, Duitsland en Frankrijk. Zo ben je duizenden kilometers van huis toch een beetje thuis.”
Arjan Bouma is geboren in Heerenveen als jongste zoon in een katholiek gezin met drie kinderen. “Tijdens mijn middelbareschooltijd heb ik Pauline ontmoet en samen zijn we in Groningen gaan studeren. Op mijn laatste adres woonde ik samen met Pauline totdat we eruit moesten. Pauline werkte toen in Assen en ik in Groningen. Door het mooiere woonaanbod zijn we in 2000 in Assen, in Marsdijk, aangekomen. In 2003 werd daar onze oudste dochter geboren en daarna kregen wij nog drie kinderen. In 2006 begon Pauline een administratiekantoor, dus hadden we een groter huis nodig en daarvoor zijn we in 2009 naar Kloosterveen verhuisd. Ik heb les gegeven op verschillende scholen, maar inmiddels ben ik al ruim tien jaar docent wiskunde op het Alfa College in Groningen op de afdeling Voortgezet Algemeen Volwassenenonderwijs, VAVO.”
Hoe beleef je je geloof?
“Ik vind het prettig om wekelijks naar de kerk te gaan en daarnaast bid ik bijvoorbeeld voor het eten. Verder heb ik met mijn kinderen regelmatig gesprekken over het geloof aan tafel naar aanleiding van hun ervaringen. Omdat ik ook graag een bijdrage wil leveren aan onze kerkgemeenschap ondersteun ik regelmatig een dienst als cantor en ben ik betrokken bij de werkgroep gezinsvieringen.
Op school speelt het geloof een bescheiden rol, omdat veel leerlingen niet gelovig zijn. Toch ontstaat er weleens een situatie met een leerling die iets langer blijft na een les om een gesprek hierover te kunnen hebben. Ik geef ook les aan schakelklassen, dat betreft met name vluchtelingen die aansluiting zoeken in het Nederlandse onderwijs. Ik ervaar het lesgeven aan deze groepen als zeer dankbaar. Hier speelt het geloof voor mij ook een rol omdat ik deze leerlingen vaak al kan helpen met iets simpels als een gesprek.”
Hoe kun je het hele gezin motiveren om actief te zijn?
“Van jongs af aan hebben wij bij onze kinderen de nadruk gelegd op mee mogen naar de kerk in plaats van mee moeten. Ook tegenwoordig dringen wij er bij onze kinderen niet op aan dat ze betrokken moeten zijn. Wellicht zijn ze dit toch omdat wij het als vanzelfsprekend ervaren dat iedereen op zijn eigen manier, en dus ook wij op onze manier, een steentje bijdraagt om onderdeel van de gemeenschap te zijn. Wij vinden het wel erg mooi dat zij ervoor kiezen om ook actief betrokken bij de kerk te zijn.”
Wat is de waarde van muziek en zingen in je leven?
“Muziek heeft een grote waarde in mijn leven. Als kleine jongen zong ik al in het kinderkoor, daarna in het jongerenkoor. Bij het verhuizen naar Assen heb ik mij samen met Pauline ingeschreven bij het koor Enchanté. Dit was een hele leuke groep, met veel leden hebben wij nog steeds contact. Onze dirigent Bert Peletier liet mij vaak solo’s zingen en hij heeft mij ook geleerd hoe ik dat mooi kon doen. Van Bert heb ik echt veel geleerd in dat opzicht. Toen was de stap naar cantor niet meer groot en heb ik mij dus ook daarvoor aangemeld. Ik vind het ook heel waardevol dat Ludith Haarsma al orgel speelde toen ik bij het kinderkoor in Heerenveen zat en dat wij nog steeds regelmatig samen de diensten in onze kerk mogen begeleiden.”
Hoe hebben jullie de coronatijd overleefd?
“De coronatijd was een bijzondere periode, vooral omdat ik, ook in de lockdown, elke dag naar school ging. In maart 2020 heb ik even onlineonderwijs gegeven, maar daarna kwam er een uitzondering voor examenonderwijs. Ik kon dus elke dag gewoon naar mijn werk, terwijl iedereen in mijn omgeving thuis moest blijven.”
Wat was het alternatief voor de vieringen in de kerk?
“In de eerste periode hebben wij veel vieringen van de KRO op televisie gekeken. Toen onze kerk daarna begon met vieringen streamen keken we die meestal. Ook mocht ik toen af en toe als cantor fungeren waardoor ik toch naar de kerk kon. Dat was ook heel apart, omdat de kerk helemaal leeg was. Er waren alleen maar mensen op het altaar. Later mochten er wel weer mensen naar de kerk komen, maar mochten we niet zingen. Ook dit was heel raar, want toen mocht ik wel zingen als cantor maar er was geen samenzang.”
Ton Kuis | Eigen foto’s