Lourdes is een stadje aan de voet van de Pyreneeën in Zuid-Frankrijk. In 1858 is Maria hier achttien keer in een grot verschenen aan het meisje Bernadette Soubirous.
Sindsdien is Lourdes uitgegroeid tot de belangrijkste Maria-bedevaartplaats ter wereld. Elk jaar gaan er miljoenen mensen naar Lourdes om steun te zoeken bij Maria, om een kaarsje op te steken, om even stil te zijn bij de grot van de verschijningen.
Een tante van José Geerts ging als verpleegster mee met deze bedevaarten. José is een geboren Haarlemse en komt uit een harmonieus katholiek gezin. Op haar twaalfde verhuisde ze naar Diever om in 1987 te trouwen met de Asser uitvaartondernemer Tjeerd Geerts. In een tijd zonder afwasmachines werkte ze in Lourdes als vrijwilliger in de keuken. "Het was voor mij een totaal onbekende wereld, maar het helpen van mensen voelde goed. Ik weet nog van die eerste keer dat een van de deelneemsters graag naar buiten wilde om de regen te voelen. Dat was in acht jaar niet mogelijk geweest door haar ondervonden ellende."
Hotelleider
Later werd zij hotelleider omdat ze aardig Frans sprak. "Dat is een veelzijdige klus met vooral praktische zaken onder mijn beheer. Van klachten over een lekkende kraan tot het melden van diëten. Je geeft de deelnemers ook een rondleiding door Lourdes om ze een beetje thuis te laten voelen. Na ons huwelijk besteedde ik vooral mijn tijd aan het bedrijf en de opvoeding van onze beide kinderen:'
In 2010 gingen ze uit het actieve werkersbestaan. "Ik aarzelde even of ik me weer zou melden. Maar ik werd met open armen ontvangen door de hotelleidersgroep. In 2016 namen we tijdens de bisdomsbedevaart afscheid van Mgr. De Korte met een cadeau en een mooi lied. Het jaar daarna kreeg ik een bijzondere opdracht. De stichting PSG ontwikkelde een zogenaamde lotgenotenreis. Tijdens deze pilotreis onderzocht de Tilburg University de vraag of een bedevaart naar Lourdes een helende werking zou hebben op nabestaanden van geweldsdelicten. Zij wisten dat ik ervaring had in het uitvaartwezen. Dan zou ik wellicht minder schrikken van de heftige ervaringen."
Lotgenoten
Voor de vierde keer ging zij dit najaar met een dergelijke groep naar het zuiden van Frankrijk. "De lotgenoten, sommigen alleen anderen met aanhang, werden begeleid door een pastoraal team, een casemanager, een ervaringsdeskundige en ik als hotelleider. Op de eerste dag hebben we met elkaar kennis gemaakt en luisterden we vol aandacht naar zeven indrukwekkende en persoonlijke verhalen. Hoe een moeder vertelt over de gewelddadige dood van haar jonge dochter. Later lopend lang de kruiswegstaties zegt zij ineens: "Eigenlijk is Maria ook een lotgenoot."
Ondanks de zwaarte van hun leven was er ook plaats voor humor en om even te lachen. En af en toe een spontane ontboezeming: "Ik heb eigenlijk al in jaren niet meer gelachen, wilde nooit meer naar mijn favoriete zangkoor. Maar nu ga ik me weer melden voor de repetities."
Betekenis
Wandelend door de beeldentuin vraagt iemand ineens naar de betekenis van 'al die figuren'. En een van de pastores geeft het antwoord: "Vroeger konden de mensen niet lezen. Om ze toch de deugden bij te brengen, attendeerden ze op heiligen die een goed voorbeeld waren."
Vanuit een positieve levenshouding kijkt José Geerts tevreden terug op haar rol. "Het is heel mooi om van de deelnemers een stukje dankbaarheid te krijgen. Het gaat meestal om kleine spontane reacties. Zelf maak ik in Lourdes af en toe een wandeling om het hoofd weer helemaal helder te krijgen."
Werkelijkheid
"Na terugkeer in Drenthe heb ik een poosje nodig om weer helemaal in de werkelijkheid te belanden. Dan vraag ik me soms af waar we ons druk om maken. Als iemand mij vraagt om de zorg voor een ander in praktijk te brengen, ben ik daar ontvankelijk voor. Dat gebeurt helaas momenteel te weinig. Ik kijk graag naar de kleine vreugdevolle dingen om me heen. Even een praatje maken. En bij alles is de gave om echt te luisteren naar de ander een noodzaak.
Je mag tot je zeventigste actief zijn bij de bedevaarten, dus mag ik gelukkig nog een paar jaar naar Lourdes. Als tenminste mijn gezondheid het toe laat."
Tekst: Ton Kuis | Foto's: archief José Geerts