“Ik voel me hier in Zuidlaren een gewoon “doorsnee” parochiaan. Ik ben er wel erg bij betrokken. Daarom ben ik al jaren lid van het zangkoor en maak ik deel uit van de kostersgroep. Daarnaast ben ik contactpersoon voor de plaatselijke voedselbank en zorg ik dat elke maand de in onze kerk ingezamelde producten op de bestemde plaats komen. Ik heb gekozen voor een aantal actieve zaken. Niet voor zaken waar veel over gepraat en vergaderd wordt, dat heb ik in mijn werkzame periode maar al te veel gedaan. De voldoening die ik put uit deze werkzaamheden bestaat eruit dat we samen als parochie- en locatiegemeenschap de zaak draaiende weten te houden, ondanks dat het aantal betrokkenen wel erg slinkt.”
Aan het woord is Martin Pragt. Geboren in 1943 in Emmer-Compascuum. Op zijn twaalfde vertrokken naar Enschede om te studeren. “Na de middelbare school heb ik in Hengelo de hts-afdeling bouwkunde gedaan. Na mijn studietijd in Twente heb ik nog een paar jaar bij mijn ouders in Emmer-Compascuum gewoond. In die periode heb ik mijn vrouw Lenie leren kennen.
We zijn in 1969 getrouwd. Omdat ik mijn werk in Groningen had, zijn we daar gaan wonen. We bewoonden daar een appartement 7-hoog. Na een paar jaar kwamen we erachter dat we allebei toch liever op de begane grond woonden, bij voorkeur in een dorp. Om die reden kwamen we in Zuidlaren terecht. Voor ons beide was een belangrijke reden om daarvoor te kiezen, omdat daar een katholieke parochie was.”
Aannemer
“Omdat mijn vader aannemer was, vond ik het meest voor de hand liggend om ook in die branche te gaan werken. Mijn ouders adviseerden mij om eerst een paar jaar buiten de deur rond te kijken, alvorens eventueel in het familiebedrijf te gaan. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een loopbaan buiten het bedrijf van mijn vader. Ik heb diverse functies gehad bij een aantal aannemersbedrijven. Tot ik in 1980 een advertentie zag van het Bisdom Groningen dat op zoek was naar een bouwinspecteur. Die functie leek mij wel wat en heb gesolliciteerd. Het werd wel heel ander werk dan ik voorheen gewend was. Ik had te maken met moderne gebouwen maar ook met monumenten van meer dan honderd jaar oud. En ook de mensen waar ik mee moest overleggen waren heel anders. Veelal leden van een kerkbestuur, geen vakgenoten of deskundigen. Ik heb dit werk altijd erg graag gedaan, tot mijn pensionering in 2003, alweer zestien jaar geleden.”
Betekenis geloof
“De betekenis van het geloof voor mij is wisselend. Het is erg afhankelijk van de situatie waarin ik mij bevind. Soms geeft het mij een stuk zingeving in het leven. Maar vaak ook wel een goed gevoel dat je bij een bepaalde gemeenschap van gelijkgestemden hoort. In hoeverre mijn betrokkenheid, mijn geloofsleven heeft verdiept, kan ik zo niet zeggen. Het is wel zo, dat het een vanzelfsprekend onderdeel van mijn leven is geworden. Ik zie de toekomst van de kerk erg somber in.
Ik denk weleens dat de formule na 2000 jaar is uitgewerkt. Ik reken het mezelf ook aan en vraag me af, wat ik en al mijn generatiegenoten verkeerd hebben gedaan, dat we onze geloofswaarden niet hebben kunnen overbrengen aan onze kinderen.”
Steun
“Het zal op basis van het bovenstaande duidelijk zijn dat ik me in onze parochie-locatie goed voel. Daar komt bij dat ik me ook gesteund voel bij het verdriet dat ik heb wegens de ernstige ziekte van mijn vrouw. De kontakten die ik heb en die bepalend zijn voor mij, hebben voornamelijk plaats in de lokale gemeenschap van Zuidlaren.”
Ton Kuis