Willy van Olffen is op 2 oktober 1944 geboren in Weerselo, een katholiek dorp in Twente. Hij had een zusje en vijf broers. Zijn ouders beheerden er een café, winkel en een taxi-bedrijf en ze moesten alle dagen hard werken.
Willy vertelt: "Alleen met Kerst en met Pasen hadden wij vrij. Dat harde werken is voor mij vrij bepalend geweest. Na de middelbare school ben ik theologie gaan studeren in Utrecht. In Nijmegen ben ik afgestudeerd in de "theologie van het maatschappelijk handelen”, met als bijvak polemologie, de wetenschap van oorlog en vrede. Hoe kun je oorlogen vermijden en de vrede bewaren? Ik heb geen priester willen worden, maar ben wel geraakt door het streven naar vrede en armoedebestrijding.
Na mijn afstuderen heb ik eerst een jaar les gegeven, maatschappijleer en godsdienst, op een LTS, een Landbouwschool en een Huishoudschool. Ik vond het belangrijk mijn theoretische kennis van geloof en maatschappij op een zo concreet en toegankelijke mogelijke manier te onderwijzen. Op het eind van het schooljaar (1973) ben ik getrouwd met Ine Geerligs. Daarna hebben we een jaar gereisd in Afrika en projecten bezocht, om voldoende gemotiveerd te raken om te werken aan problemen rond ontwikkelingssamenwerking en armoede.
Motivatie
Door onder andere vrijwilligerswerk binnen de vredesbeweging Pax Christi ben ik me meer gaan verdiepen in de christelijke en spirituele kanten van activiteiten voor vrede. Ik ging ervan uit dat werken aan een wereld zonder geweld en armoede niet een leven lang mogelijk zou kunnen zijn, zonder een soort innerlijke vrede, een intrinsieke motivatie. De motivatie moet komen uit een vrede in jezelf in plaats van veel geld verdienen, boosheid, angst of korte termijn succes. Maar hoe ziet die innerlijke vrede eruit en hoe bereik je die? Op zoek naar antwoorden op vragen over de raakvlakken tussen actie en geloof, politiek en mystiek raakte ik gefascineerd door Sri Aurobindo (1872-1950). Hij kwam vanuit zijn politieke actie voor de bevrijding van India tot meditatie en yoga.
Om gezondheidsredenen kwamen we na een half jaar terug in Nederland en konden we wonen in Hengelo. We kregen twee kinderen. Na een jaar kreeg ik een baan bij het Diocesaan Pastoraal Centrum (DPC) van het bisdom Groningen in Assen. Dit centrum was opgezet om op basis van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) te werken aan vernieuwing van de kerk. Ik werkte daar speciaal voor Kerk en Samenleving, vrede-ontwikkeling-missie.
Concreet hielp ik plaatselijke groepen, ontwierp educatief materiaal en werkte mee aan landelijk overleg voor de Vastenactie, Vredesweek, strijd tegen armoede en milieuproblemen. De Communio, een vriendschapsband van het bisdom Groningen met het bisdom llagan op de Filippijnen, was 25 jaar lang belangrijk. Ten tijde van Bisschop Eijk (1999-2005) is het Diocesaan Pastoraal Centrum opgeheven. Vanaf toen kwam ik te werken in het bisschopshuis in Groningen."
Het vrijwilligerswerk na zijn pensioen
In 2010 zijn Willy en Ine met pensioen gegaan. "Die eerste tijd van ons pensioen stond in het teken van kanker, voor elk van ons. Gelukkig hebben we beiden onze gezondheid teruggekregen. In 2020 ben ik gereanimeerd en kreeg drie bypasses. Ik ben heel blij dat ik ben blijven leven! Ik voel me nu weer helemaal goed."
Met al zijn ervaring en kennis lag het voor de hand dat Willy, na de totstandkoming van de nieuwe parochie H. Franciscus van Assisi, gevraagd is voorzitter te worden van de Parochiële Caritas Instelling. Daar nam hij onlangs afscheid volgens de reglementen.
Willy: "Natuurlijk zijn er nog steeds anderen die onze hulp nodig hebben, ook in Nederland. Naar schatting heeft 10% van de inwoners van Assen moeite om maandelijks rondte komen van het geld dat zij ontvangen, of het nu salaris is of een uitkering. En als je de boodschappen, de verwarming en andere dagelijkse dingen die nu eenmaal geld kosten niet meer kunt betalen, dan heet dat armoede.
Problemen
En zo raar als het misschien klinkt: armoede is niet alleen een financieel probleem, een tekort aan geld. Als wij als bestuursleden van de PCI bij hulpvragers op bezoek zijn, dan blijkt regelmatig dat achter die financiële hulpvraag een heel kluwen aan problemen zit. Mensen vervallen vaak buiten hun schuld om in armoede.
Sommigen hebben de armoede geërfd van hun ouders, of ze zijn een keer ontslagen door een werkgever die de sociale wetgeving niet uitvoerde. Of ze hebben te goeder trouw gemeend zich voor een bijzonder doel in de schulden te moeten steken, niet wetende wat voor zware consequenties het terugbetalen daarvan met zich meebrengt. Een huishouden voeren vereist kennis, inzicht en rekenvaardigheid.
Hulp geeft de PCI trouwens meestal in overleg met andere kerken en hulpverleningsorganisaties. Want armoedebestrijding is een heel complex probleem. iedere hulpverlener heeft zijn eigen focus of specialisatie. Daarmee hakje de armoedebestrijding echter in stukjes. Zo kun je armoede niet structureel de wereld uit helpen. In Assen hebben we gelukkig samenwerking gevonden in het Sociaal Netwerk Assen, een overlegorgaan van diverse instanties die zich bezighouden met de armoedebestrijding: vrijwilligers, professionals en gemeente''.
Jacqueline Habets