Ik las in Dagblad Trouw van 2 februari een artikel met de kop “Een bloeiende Kerk met jonge mensen, dat kan”. Dat trok mijn interesse. Ook ik ervaar een zogenaamde krimpende Kerk, met name in West-Europa. Veel ouderen zijn nog redelijk actief maar de vergrijzing neemt toe. Dat is natuurlijk een open deur; niks nieuws. Veel pogingen zijn en worden gedaan om het “tij te keren” en ook jongeren bij de Kerk te betrekken; met wisselende ervaringen en resultaten. Ook in onze parochie en Bisdom; daar heb ik geen kritiek op. Vanuit deze achtergrondgedachte was ik benieuwd naar dat artikel. Ik wil niet de wijsneus van 74 uithangen die weet hoe het moet of die het ei van Columbus heeft uitgevonden. Nee ik wil meezoeken naar openingen om de Kerk “jonger”/vitaal te houden. Alhoewel ook ouderen samen een vitale Kerk hebben.
Uit het artikel:
De PKN heeft aangekondigd de komende jaren in te gaan zetten op jongeren van 15- 45 jaar.
In Utrecht (studentenstad) heeft de Nieuwe Kerk 1600 leden! Meest twintigers en dertigers. Dominee De Bree heeft een eenvoudige verklaring; “Jonge mensen trekken andere jonge mensen”. Andere verklaringen zijn dat het dagelijks leven in de Kerk moet worden gebracht. Duurzaamheid is onder jongeren een belangrijk thema en daar worden acties op georganiseerd: rondom plastic afval of duurzame kleding. En er is ruimte voor eigen initiatief. Als iemand een idee heeft kan dat al snel. De kerk geeft daar een “Thuisgevoel”; leden worden uitgedaagd mee te doen in kleine kringen van 6-8 personen die door de week bij elkaar komen en met elkaar in gesprek gaan met thema’s (waar zondag over wordt gepreekt). Verder huwelijkscursussen, trainingen in gebed en een scala aan andere mogelijkheden voor verdieping, bezinning, reflectie. Veel jonge mensen zitten met zingevings- en geloofsvragen. Uit onderzoek blijkt dat een duidelijk profiel het allerbelangrijkste kenmerk is van bloeiende Kerken. Dat profiel bestaat in deze Kerk uit Bijbeluitleg, aandacht voor het werk van de Heilige Geest, gericht op een persoonlijke relatie met God.
Het is natuurlijk een complexe materie. Eén model is er niet. Discussie is er over de vraag of kerken orthodoxer of evangelischer zouden moeten worden. Voor beiden is wat te zeggen. Kern lijkt te zijn dat het gaat om “geleefd geloof, om mensen die bewust het geloof handen en voeten geven. Het gaat om ervaringen en het duiden daarvan. Dat geldt voor jongeren die in de kerk zitten, maar ook voor jonge mensen buiten de kerk met zingevingsvragen”. In de kerk denken mensen na over wie ze zijn, daarover met elkaar het gesprek aangaan en helpen duiden van ervaringen. Ervaringen en relaties zijn voor jongeren belangrijker dan hokjes als evangelisch, orthodox, vrijzinnig etc.
Er bestaat in de maatschappij een bepaald beeld van de kerk en spiritualiteit. De meeste jongeren haken meteen af als ze het woord kerk al horen. Het is heel lastig om die beeldvorming bij te stellen. Doch de constructie van kleine overzichtelijke gemeenschappen komt blijkbaar tegemoet aan de behoefte aan “framily” bij jonge mensen, een combinatie van familie en vrienden.
Hooggespannen verwachtingen zijn niet realistisch want de kerk zit toch in de marge van de maatschappij. Kwantiteit moeten we loslaten en insteken op kwaliteit.
Tot zover een korte samenvatting van het artikel.
Mij heeft dit artikel wel geraakt in de zin van er is meer mogelijk dan wat we nu denken. Het geeft mij hoop en goede moed. Blijkbaar zijn er meer mogelijkheden om meer jongeren bij de kerk te betrekken.
Hopelijk komt er snel een nieuwe pastoor in onze parochie die met het pastorale team, bestuur en veel andere vrijwilligers dit willen en kunnen oppakken en uitbouwen. Waarbij we kunnen leren van andere kerken die hier mee bezig zijn.
Jos Floris