Mijn vrouw, Paula, en ik kamperen meestal in juni en altijd met de tent. Dit jaar is alles anders en dus bleef onze tent gewoon op zolder, maar wat doe je dan? We hebben de wandelroute van Lauwersoog naar Steenwijk, waar we mee bezig waren, afgemaakt. Het traject door Moskou en Petersburg moesten we nog lopen. Daarna gefietst langs Groninger kerken met als meest bijzondere kerken die van Oosterwijtwerd en Krewerd. ‘Juweeltjes in het groen’ beschreven in een boekje van de Stichting ‘Oude Groninger kerken’ 50 kerken elke dag open!
Vroeger ruilden we onze woning met die van familie. Dit jaar hebben we voor een week geruild met onze dochter Carin en haar man Norbert die in Ede wonen. We hebben daar in een week bijna al onze kleinkinderen en nog wat vrienden en familie gezien en met de meesten ook gegeten. Vanuit de tent op de camping in Ootmarsum belde onze zoon Alfred dat hun tent een week kon blijven staan en dat wij daarin mochten. Een aanbod dat we met beide handen hebben aangepakt.
In hun tent aan de rand van één van de bronnen van het Springendal, en nu geen familie en vrienden waarmee we de tijd moesten delen, maar een hele week met zijn tweeën in een royale tent. We hebben er gefietst en gewandeld en vanwege de steeds maar oplopende temperatuur ook veel gelezen en geluierd.
Op een morgen om tien uur kwamen twee jongens van elf met hun ouders de camping oplopen, ze zetten een klein tentje naast die van ons. “Wij gaan hier vissen op karpers en we blijven ook een nacht slapen”. Binnen de kortste keren werden de hengels uitgegooid en stonden de twee vriendjes als volleerde vissers aan het water. De ouders gingen terug naar huis en de jongens hadden het rijk alleen. Het duurde niet lang voor de eerste karper met behulp van een net aan wal werd gehesen. Keurig van de haak gehaald, even poseren voor een foto, en voorzichtig teruggezet in het water. Paula en ik hebben ervan genoten hoe die twee tot ’s avonds tien uur zonder onderbreking bleven vissen. Op onze vraag of ze het nog konden zien zeiden ze, ”nee en daarom houden we er nu voor vandaag mee op.” Om elf uur hoorden we ze samen in het douchegebouw. Toen wij de volgende morgen om zeven uur ons hoofd buiten de tent staken stonden beide jongens alweer te vissen.
Op onze vraag of ze wel geslapen hadden antwoordden ze: “een paar uurtjes, maar vissen is veel leuker, dit is het allermooiste van de hele vakantie”. Om twaalf uur werden ze door de ouders weer opgehaald. Met een van de grootste karpers hebben we ze samen op de foto gezet.
Herman Oosterman