Altijd fijn, die woorden in het Latijn. Het is de herkomst van de periode die wij kennen als de Advent. De Advent zijn de eerste weken van het kerkelijke jaar. Het kerkelijke jaar eindigt met Christus Koning en begint met de Advent, de opmaat naar het kerstfeest: de geboorte van Jezus.
De Advent begint altijd op de zondag ergens tussen 27 november en 3 december. Er zijn vier zondagen in de Advent en de eerste zondag is dus afhankelijk van de zondag vóór 25 december. De Advent eindigt op 24 december bij het avondgebed.
Men weet precies wanneer men met de Advent als zodanig is begonnen. In de geschriften van Gregorius van Tours (ca. 538-594) wordt er het eerst over gesproken. Hij verwijst naar één van zijn voorgangers, St. Perpetus, die een vaste periode had ingesteld van een aantal weken, voorafgaand aan Kerstmis. Onduidelijk is of dat al een bestaande praktijk was of dat dit nieuw was.
De vier zondagen in de Advent hebben allemaal een eigen naam, afgeleid van de gregoriaanse introïtusgezangen, te weten:
1e zondag: Levavi (naar Psalm 25:1-4)
2e zondag: Populus Sion (gebaseerd op Jesaja 30, de verzen 19 en 30)
3e zondag: Gaudete (Latijn voor Verheugt u)
4e zondag: Rorate (gebaseerd op Jesaja 45,8).
Binnen de Oosters-Orthodoxe Kerk is de Advent 40 dagen lang en dus is het begin van de Advent daar altijd op dezelfde datum.
Paul Spoormans