Van 19 t/m 27 september zijn we samen op een ware bedevaart naar Lourdes geweest. Dankzij pastor Garcia als geestelijk leidsman, Marian Mennes (vrijwilliger van het Huis van de Pelgrim) als reisleidster en Tom van der Wee als haar assistent is de reis een mooie èn een religieuze ervaring geweest.
Al werden we wel op de proef gesteld met twee en een halve dag reizen op de heenreis en twee dagen voor de terugreis. Met stijve knieën en een tollend hoofd konden we onderweg wel regelmatig uitstappen. Op de heenreis hebben we onder meer een bezoek gebracht aan Lisieux, om te bidden bij de H. Theresia. Op de terugreis hebben we aangelegd in Nevers voor een viering bij het graf van de Heilige Bernadette.
Aangekomen in Lourdes op zondag is om 9.00 uur 's ochtends een geslaagde groepsfoto van ons gemaakt, ondanks de regen. iedereen staat er mooi en helemaal op! Dat is een eerste wonder.
Het tweede wonder voltrok zich nog geen uur later. Iedereen, gehuld in (plastic) regenjassen en met paraplu, maakte zich op om door de grot te lopen en daarna buiten zijn plaats in te nemen om staande de H. Mis (voor KRO-NCRV) bij te wonen.
Het regende nog steeds, maar om 10.00 uur beierden de klokken van de grote basiliek, het wolkendek brak open en het werd droog! De zon begon te schijnen en heeft dat gedaan tot we vier dagen later weer naar huis gingen.
Wat was het mooi, wat een geluk! En we zagen de meest ongelofelijke dingen: honderden religieuze winkeltjes langs de winkelstraten die allemaal dezelfde waar verkochten voor verschillende prijzen. Blauwe riksja's op straat met goed ingestopte patiënten die in lange slierten werden voortgeduwd en getrokken. Heel veel gelovigen ook en allemaal gezegend met heel veel geduld. Want overal en telkens weer was er wel een reden om te wachten. Heel veel verpleegsters en verzorgenden zagen we, nonnen en brancardiers zonder brancard.
Avé Maria! Ontroering en vroomheid heerste alom. Er was geen stress te bespeuren, terwijl bij al die processies en vieringen soms best geïmproviseerd moest worden. Petje af trouwens ook voor al die kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders. Alle rolstoelen en rollators kregen voorrang, ook op de weg.
Alleen de rivier de Gave raasde met geweld langs de basiliek en voor de grot langs. Een echte bergrivier.
Iedere dag waren er vieringen, vaak in het Nederlands. Wie dat wilde, mocht in een begeleidend koortje meezingen en ook dat was een wonder: elke dirigent zong voor en wij hoefden het alleen maar na te zingen. Het was zo mooi om mee te doen!
Op maandag was er 's middags een boeteviering met na afloop gelegenheid voor een persoonlijk pastoraal gesprek. Een inspirerende ervaring!
Op dinsdag kon wie dat wilde, deelnemen aan een excursie naar de Pyreneeën, meer in het bijzonder de Spaanse brug en het oude grensdorp Gavarnie. Daar konden we genieten van besneeuwde bergen in de verte en de bijzondere geschiedenis en geologie van de streek. De natuur is daar erg mooi; in de ware zin des woords, een wondermooie Schepping van Onze Lieve Heer.
Jacqueline Habets