Op zekere dag kwam een aardig en argeloos jongetje bij de broeders. Het verblijf waar zij zich toen bevonden was zo klein dat de broeders vlak naast elkaar op de grond moesten slapen.
Toen Franciscus daar eens was, ging hij ’s avonds na het bidden van de completen (dagsluiting) meteen slapen, om ’s nachts wanneer de andere broeders sliepen, op te staan om te bidden zoals hij dat gewend was.
Nu had dat jongetje het plan bedacht om heel nauwlettend de gangen van Franciscus na te gaan, want hij wilde meer te weten komen over de heiligheid van Franciscus, maar vooral om te ontdekken wat Franciscus ’s nachts eigenlijk aan het doen was.
Om te voorkomen dat hij zich zou verslapen, ging de jongen naast Franciscus liggen en knoopte zijn koord vast aan dat van Franciscus, zodat hij zou merken wanneer Franciscus opstond. Deze had niets in de gaten, maar toen hij in de vroege nacht, terwijl allen sliepen, wilde opstaan, zag hij dat zijn koord was vastgeknoopt. Hij maakte het heel stilletjes los opdat de jongen niet wakker werd en liep vervolgens naar het nabij gelegen bos, om daar in een klein hutje te gaan bidden.
Na enige tijd werd de jongen toch wakker, en zodra hij zag dat het koord was losgemaakt en Franciscus niet meer naast hem lag, stond hij op om hem te zoeken. Omdat de deur aan de kant van het bos openstond, vermoedde hij dat Franciscus daarheen was gegaan en liep het bos in.
Dicht bij de plek waar Franciscus aan het bidden was, hoorde hij opeens allerlei stemmen. Hij sloop nieuwsgierig dichterbij en zag Franciscus die omgeven was door een wonderbaarlijk licht. In dat licht ontwaarde hij Christus, de H. Maagd Maria, Johannes de Doper en Johannes de Evangelist en een enorme menigte engelen, die allen met Franciscus spraken. Bij het zien en horen van dit allemaal viel de jongen bewusteloos neer.
Toen het mysterie van dit heilig visioen ten einde was en Franciscus naar huis terugkeerde, stootte hij met zijn voet tegen de jongen, die als dood op de grond lag. Vol medelijden tilde hij de jongen op en bracht hem terug naar het verblijf.
De jongen vertelde later aan Franciscus dat hij het visioen gezien had, maar hij mocht het aan niemand vertellen zolang Franciscus nog leefde. De jongen groeide op in Gods genade en in verering van Franciscus en werd voor de orde een verdienstelijk man, die pas na de dood van Franciscus dit visioen aan de broeders bekend maakte.
Gijs ter Veer