Toen Franciscus eens op Vastenavond bij het meer van Perugia was, in het huis van een goede vriend die hem zeer bewonderde en bij wie hij had overnacht, werd hem door God ingegeven dat hij de Veertigdagentijd moest doorbrengen op een eiland in het meer.
Daarom vroeg Franciscus aan de man of hij hem, uit liefde voor Christus, met zijn bootje naar een eiland in het meer (Isola Maggiore) wilde brengen waar niemand woonde, en of hij dat wilde doen in de nacht van Aswoensdag, zodat niemand er iets van zou merken.
Standbeeld van Franciscus op Isola MaggioreVanwege zijn grote eerbied voor Franciscus was de man direct bereid om te doen wat hem werd gevraagd. Hij bracht Franciscus, die niets anders meenam dan twee kleine broodjes, naar het eiland. Toen ze daar waren aangekomen en de vriend op het punt stond om naar huis terug te keren, verzocht Franciscus hem vriendelijk tegen niemand te zeggen waar hij was en hem pas op Witte Donderdag weer op te halen. Omdat er geen enkel huisje stond waar hij kon wonen, kroop Franciscus in een dichte haag waarvan de talrijke planten en struiken een soort hol of hutje vormden.
Op deze plek ging hij bidden en zich verdiepen in hemelse zaken. Hij bleef daar gedurende de hele vastentijd, zonder te drinken en zonder meer te eten dan een half broodje: want toen de goede vriend hem op Witte Donderdag weer kwam ophalen zag hij dat het ene broodje nog heel was en het andere voor de helft. En men beweert dat Franciscus maar de helft had gegeten uit eerbied voor het vasten van Christus, die veertig dagen en nachten zonder te eten of te drinken in de woestijn had doorgebracht. Zo behoedde hij zich met dat halve broodje voor het gif van de hoogmoed en vastte veertigdagen en nachten naar het voorbeeld van Christus.
Op de plek waar Franciscus zijn wonderbaarlijke vasten had volbracht, liet God vanwege diens verdiensten vele wonderen gebeuren. Hierdoor gingen de mensen er huizen bouwen en wonen, en in korte tijd ontstond er een groot en welvarend dorp, waar ook het verblijf van de broeders gevestigd werd, dat het ‘Klooster van het Eiland’ wordt genoemd.
Tot op heden vereren de bewoners van dat dorp de plek waar Franciscus de veertigdaagse vasten hield, tot lof van Christus.
Gijs ter Veer