gemeenschapsopbouw

Zaterdag 8 maart heeft de locatieraad Roden met een etentje afscheid genomen van pastor Agaath Erich.

De Katholieke Vrouwen Vereniging Assen heeft als doel op sociaal en  cultureel gebied een bijdrage te leveren aan de ontplooiing en ontspanning van individuele leden en een ontmoetingsplaats te zijn voor vrouwen in een plezierige en respectvolle sfeer.
De vereniging wil dit doel onder meer bereiken door het aanbieden van inspirerende programma´s.

Op dit moment telt de vereniging 57 leden, afkomstig uit Assen en omgeving.  9 x per jaar komen wij bij elkaar en 2 x per jaar gaan wij samen op stap, waarbij wij de vrouwen van de locaties Zuidlaren en Roden van harte uitnodigen om mee te gaan.

De contributie bedraagt € 35,00 per jaar. Voor de ´Dagjes Uit´ vragen wij een aanvullende financiële bijdrage.

De Katholieke Vrouwen Vereniging Assen bestond in oktober 2020 100 jaar! Ons jubileummagazine vertelt daarover.

Contactpersoon: Truus Konijn, voorzitter; Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Op deze plaats willen we als KBO graag even terugkijken op bijeenkomsten en vooruitblikken naar activiteiten die we gaan organiseren.

De RK Parochie Maria ten Hemelopneming in Assen werd in 1833 opgericht. Maar het was niet de eerste verschijning van het katholicisme in deze omgeving. Assen dankt haar bestaan immers aan de vestiging van een klooster in deze contreien in de 13e eeuw. Bovendien bestond er al een katholieke parochie in Veenhuizen. Deze heeft zelfs een belangrijke rol gespeeld bij de oprichting van de Asser parochie.

Enkele belangrijke jaartallen uit de geschiedenis...

23 juli 1830  |  Verzoek van J.W. Klinkenbos te Assen om een r.k. kerk te mogen oprichten

24 april 1933  |  Definitief positief besluit van de Koning, waarin werd goedgevonden dat een R.K. Gemeente in Assen kan worden opgericht

29 mei 1833  |  Antonius Antonuccie, vice-Superior van de Hollandse Zending, tekende de oprichtingsakte van de statie Assen

29 juni 1833  |  Eerste H. Mis in het provisorische kerkje aan de Zuidersingel

11 augustus 1836  |  Het R.K. Kerkbestuur ontvangt de machtiging van de Koning om de grond aan de Vaart t.b.v. de kerkbouw als schenking te mogen aanvaarden

14 april 1837  |  Pastoor van Kessel legt de eerste steen voor de nieuwe kerk

11 september 1837  |  De nieuwe kerk wordt ingewijd door Missiebisschop C.L. Baron van Wijkersloth

december 1880  |  Uitbreiding van de kerk en bouw van de toren afgerond

27 april 1915  |  De eerste katholieke school, met H. Willehadus als patroon, wordt ingewijd

3 juli 1934  |  De nieuwe kerk aan de Nassaulaan wordt ingewijd

1 januari 2015  |  De parochie gaat samen met de parochies in Roden en Zuidlaren verder als Parochie H. Franciscus van Assisi.

Op 15 juni 2014 vierde de parochie Triniteit haar 50-jarig jubileum. Bij die gelegenheid werd een jubileumboek uitgereikt. Hieronder een kort overzicht van de geschiedenis.

Prelude  |  Omstreeks 1959 kwam er iedere zondag een pater uit Veenhuizen om de H. Mis op te dragen in de kantine van de Egam. Van enkele tafels werd een altaar gebouwd, een kruisbeeld werd opgehangen en de Mis kon beginnen. In 1960 is ook onze eerste 'eigen' kerk betrokken: een gehuurde loods aan de Kanaalstraat 52. Weliswaar een soort schuur, maar wél een met heuse kerkbanken en een echt altaar van hout. Daarbij van her en der verzamelde attributen die een kerksfeer moesten bewerkstelligen. Het schuurkerkje werd al snel bekend als het zogenaamde 'roefke' (Pater Roefs was toen de pastor). Intern werd er toen in de kleine gemeenschap al gauw aan een nieuw kerkgebouw gedacht.

Samen een kerk bouwen  |  Zowel Roden als Leek groeiden snel mede als gevolg van het industrialisatiebeleid en de geschiktheid als forensendorpen. Heel veel plekjes zijn er in die jaren bekeken, gewogen en te licht bevonden. Al in een vroeg stadium werd echter aan de huidige plek gedacht. Het heeft de parochie heel veel moeite gekost om dit terrein in haar bezit te krijgen. Het was een touwtrekken tussen bisdom, gemeente, eigenaar en de vicarie. Maar uiteindelijk is het ervan gekomen en de architect kon aan de tekentafel gaan zitten. Het eerste resultaat: een alleraardigst gebouw, gedacht als kerk en pastorie. Maar helaas: het bisdom was in financiële nood: het plan moest drastisch gewijzigd worden. Geen pastorie, alleen een kerk- en vergaderruimte. Op 13 november 1967 werd de bouwkeet gezet. De bouw ging zeer vlot. Een zachte winter met praktisch geen vorstverlet. Op 2 mei 1968 kon het gebouw worden opgeleverd. Op 26 mei 1968 werd onze nieuwe kerk aan de Nieuweweg te Roden door Mgr. Nierman, destijds bisschop van Groningen, ingewijd.

Eerste renovatie  |  In 1990 zijn er plannen gesmeed om de kerk ingrijpend te verbouwen en uit te breiden. Via giften van een stichting, - die verder onbekend wenste te blijven – en het Bisdom werd een flink financieel fundament gelegd onder deze verbouwing. Een groot bedrag werd bijeengebracht door de vrijwillige bijdragen van de parochianen. De actie kreeg de naam: 'Halve kerkbalans', omdat het advies aan de parochianen een halve Kerkbalansbijdrage was. Het lukte om binnen twee weken het streefbedrag bij elkaar te krijgen. Dat betekende dat de plannen verder uitgewerkt konden worden. De uitvoering vond plaats in 1991. Er werd een heuse toren bijgebouwd en dankzij een schenking van het Hospitium in Leek voorzien van een klok. Bisschop Mgr. Möller kon op 29 september 1991 de verbouwde kerk inzegenen. Nu kon je ook van buiten zien, dat dit een kerkgebouw was. Voorheen wekte het toch meer associaties op met een garage of schuur.

Tweede renovatie  |  In 2009 ontstond het idee om het kerkinterieur een meer sacrale uitstraling en tegelijk een facelift te geven. In 2013 is met die renovatie aangevangen. Eerst werd de sacristie uitgebreid. Voor de kerkzaal werd dankbaar gebruik gemaakt van het interieur van de inmiddels gesloten kerk in Veenhuizen. In januari 2014 werden altaar tabernakel en doopvont van de kerk in Veenhuizen in onze kerk geplaatst. Daarvoor was een versterking van de fundamenten nodig. In april 2014 werden de nieuwe glas in lood wand en de nieuwe vouwwand geplaatst. Met de restauratie van de koffiezaal werd de renovatie afgerond.

De RK Parochie Maria ten Hemelopneming in Assen werd in 1833 opgericht. Maar het was niet de eerste verschijning van het katholicisme in deze omgeving. Assen dankt haar bestaan immers aan de vestiging van een klooster in deze contreien in de 13e eeuw. Bovendien bestond er al een katholieke parochie in Veenhuizen. Deze heeft zelfs een belangrijke rol gespeeld bij de oprichting van de Asser parochie.

Enkele belangrijke jaartallen uit de geschiedenis...

23 juli 1830  |  Verzoek van J.W. Klinkenbos te Assen om een r.k. kerk te mogen oprichten

24 april 1933  |  Definitief positief besluit van de Koning, waarin werd goedgevonden dat een R.K. Gemeente in Assen kan worden opgericht

29 mei 1833  |  Antonius Antonuccie, vice-Superior van de Hollandse Zending, tekende de oprichtingsakte van de statie Assen

29 juni 1833  |  Eerste H. Mis in het provisorische kerkje aan de Zuidersingel

11 augustus 1836  |  Het R.K. Kerkbestuur ontvangt de machtiging van de Koning om de grond aan de Vaart t.b.v. de kerkbouw als schenking te mogen aanvaarden

14 april 1837  |  Pastoor van Kessel legt de eerste steen voor de nieuwe kerk

11 september 1837  |  De nieuwe kerk wordt ingewijd door Missiebisschop C.L. Baron van Wijkersloth

december 1880  |  Uitbreiding van de kerk en bouw van de toren afgerond

27 april 1915  |  De eerste katholieke school, met H. Willehadus als patroon, wordt ingewijd

3 juli 1934  |  De nieuwe kerk aan de Nassaulaan wordt ingewijd

1 januari 2015  |  De parochie gaat samen met de parochies in Roden en Zuidlaren verder als Parochie H. Franciscus van Assisi.

Op 15 juni 2014 vierde de parochie Triniteit haar 50-jarig jubileum. Bij die gelegenheid werd een jubileumboek uitgereikt. Hieronder een kort overzicht van de geschiedenis.

Prelude  |  Omstreeks 1959 kwam er iedere zondag een pater uit Veenhuizen om de H. Mis op te dragen in de kantine van de Egam. Van enkele tafels werd een altaar gebouwd, een kruisbeeld werd opgehangen en de Mis kon beginnen. In 1960 is ook onze eerste 'eigen' kerk betrokken: een gehuurde loods aan de Kanaalstraat 52. Weliswaar een soort schuur, maar wél een met heuse kerkbanken en een echt altaar van hout. Daarbij van her en der verzamelde attributen die een kerksfeer moesten bewerkstelligen. Het schuurkerkje werd al snel bekend als het zogenaamde 'roefke' (Pater Roefs was toen de pastor). Intern werd er toen in de kleine gemeenschap al gauw aan een nieuw kerkgebouw gedacht.

Samen een kerk bouwen  |  Zowel Roden als Leek groeiden snel mede als gevolg van het industrialisatiebeleid en de geschiktheid als forensendorpen. Heel veel plekjes zijn er in die jaren bekeken, gewogen en te licht bevonden. Al in een vroeg stadium werd echter aan de huidige plek gedacht. Het heeft de parochie heel veel moeite gekost om dit terrein in haar bezit te krijgen. Het was een touwtrekken tussen bisdom, gemeente, eigenaar en de vicarie. Maar uiteindelijk is het ervan gekomen en de architect kon aan de tekentafel gaan zitten. Het eerste resultaat: een alleraardigst gebouw, gedacht als kerk en pastorie. Maar helaas: het bisdom was in financiële nood: het plan moest drastisch gewijzigd worden. Geen pastorie, alleen een kerk- en vergaderruimte. Op 13 november 1967 werd de bouwkeet gezet. De bouw ging zeer vlot. Een zachte winter met praktisch geen vorstverlet. Op 2 mei 1968 kon het gebouw worden opgeleverd. Op 26 mei 1968 werd onze nieuwe kerk aan de Nieuweweg te Roden door Mgr. Nierman, destijds bisschop van Groningen, ingewijd.

Eerste renovatie  |  In 1990 zijn er plannen gesmeed om de kerk ingrijpend te verbouwen en uit te breiden. Via giften van een stichting, - die verder onbekend wenste te blijven – en het Bisdom werd een flink financieel fundament gelegd onder deze verbouwing. Een groot bedrag werd bijeengebracht door de vrijwillige bijdragen van de parochianen. De actie kreeg de naam: 'Halve kerkbalans', omdat het advies aan de parochianen een halve Kerkbalansbijdrage was. Het lukte om binnen twee weken het streefbedrag bij elkaar te krijgen. Dat betekende dat de plannen verder uitgewerkt konden worden. De uitvoering vond plaats in 1991. Er werd een heuse toren bijgebouwd en dankzij een schenking van het Hospitium in Leek voorzien van een klok. Bisschop Mgr. Möller kon op 29 september 1991 de verbouwde kerk inzegenen. Nu kon je ook van buiten zien, dat dit een kerkgebouw was. Voorheen wekte het toch meer associaties op met een garage of schuur.

Tweede renovatie  |  In 2009 ontstond het idee om het kerkinterieur een meer sacrale uitstraling en tegelijk een facelift te geven. In 2013 is met die renovatie aangevangen. Eerst werd de sacristie uitgebreid. Voor de kerkzaal werd dankbaar gebruik gemaakt van het interieur van de inmiddels gesloten kerk in Veenhuizen. In januari 2014 werden altaar tabernakel en doopvont van de kerk in Veenhuizen in onze kerk geplaatst. Daarvoor was een versterking van de fundamenten nodig. In april 2014 werden de nieuwe glas in lood wand en de nieuwe vouwwand geplaatst. Met de restauratie van de koffiezaal werd de renovatie afgerond.

Ik las in Dagblad Trouw van 2 februari een artikel met de kop “Een bloeiende Kerk met jonge mensen, dat kan”. Dat trok mijn interesse. Ook ik ervaar een zogenaamde krimpende Kerk, met name in West-Europa. Veel ouderen zijn nog redelijk actief maar de vergrijzing neemt toe. Dat is natuurlijk een open deur; niks nieuws. Veel pogingen zijn en worden gedaan om het “tij te keren” en ook jongeren bij de Kerk te betrekken; met wisselende ervaringen en resultaten. Ook in onze parochie en Bisdom; daar heb ik geen kritiek op. Vanuit deze achtergrondgedachte was ik benieuwd naar dat artikel. Ik wil niet de wijsneus van 74 uithangen die weet hoe het moet of die het ei van Columbus heeft uitgevonden. Nee ik wil meezoeken naar openingen om de Kerk “jonger”/vitaal te houden. Alhoewel ook ouderen samen een vitale Kerk hebben.

Uit het artikel:
De PKN heeft aangekondigd de komende jaren in te gaan zetten op jongeren van 15- 45 jaar.
In Utrecht (studentenstad) heeft de Nieuwe Kerk 1600 leden! Meest twintigers en dertigers. Dominee De Bree heeft een eenvoudige verklaring; “Jonge mensen trekken andere jonge mensen”. Andere verklaringen zijn dat het dagelijks leven in de Kerk moet worden gebracht. Duurzaamheid is onder jongeren een belangrijk thema en daar worden acties op georganiseerd: rondom plastic afval of duurzame kleding. En er is ruimte voor eigen initiatief. Als iemand een idee heeft kan dat al snel. De kerk geeft daar een “Thuisgevoel”; leden worden uitgedaagd mee te doen in kleine kringen van 6-8 personen die door de week bij elkaar komen en met elkaar in gesprek gaan met thema’s (waar zondag over wordt gepreekt). Verder huwelijkscursussen, trainingen in gebed en een scala aan andere mogelijkheden voor verdieping, bezinning, reflectie. Veel jonge mensen zitten met zingevings- en geloofsvragen. Uit onderzoek blijkt dat een duidelijk profiel het allerbelangrijkste kenmerk is van bloeiende Kerken. Dat profiel bestaat in deze Kerk uit Bijbeluitleg, aandacht voor het werk van de Heilige Geest, gericht op een persoonlijke relatie met God.
Het is natuurlijk een complexe materie. Eén model is er niet. Discussie is er over de vraag of kerken orthodoxer of evangelischer zouden moeten worden. Voor beiden is wat te zeggen. Kern lijkt te zijn dat het gaat om “geleefd geloof, om mensen die bewust het geloof handen en voeten geven. Het gaat om ervaringen en het duiden daarvan. Dat geldt voor jongeren die in de kerk zitten, maar ook voor jonge mensen buiten de kerk met zingevingsvragen”. In de kerk denken mensen na over wie ze zijn, daarover met elkaar het gesprek aangaan en helpen duiden van ervaringen. Ervaringen en relaties zijn voor jongeren belangrijker dan hokjes als evangelisch, orthodox, vrijzinnig etc.
Er bestaat in de maatschappij een bepaald beeld van de kerk en spiritualiteit. De meeste jongeren haken meteen af als ze het woord kerk al horen. Het is heel lastig om die beeldvorming bij te stellen. Doch de constructie van kleine overzichtelijke gemeenschappen komt blijkbaar tegemoet aan de behoefte aan “framily” bij jonge mensen, een combinatie van familie en vrienden.
Hooggespannen verwachtingen zijn niet realistisch want de kerk zit toch in de marge van de maatschappij. Kwantiteit moeten we loslaten en insteken op kwaliteit.

Tot zover een korte samenvatting van het artikel.

Mij heeft dit artikel wel geraakt in de zin van er is meer mogelijk dan wat we nu denken. Het geeft mij hoop en goede moed. Blijkbaar zijn er meer mogelijkheden om meer jongeren bij de kerk te betrekken.
Hopelijk komt er snel een nieuwe pastoor in onze parochie die met het pastorale team, bestuur en veel andere vrijwilligers dit willen en kunnen oppakken en uitbouwen. Waarbij we kunnen leren van andere kerken die hier mee bezig zijn.

Jos Floris

Een paar video´s van Marianne Hougardy

Video 1  |  Video 2  |  Video 3  |  Video 4  |  Video 5

 
Foto's Joke Wessels

Foto's Aaltsje Ypeij (deejee)

“Het geloof in God en het katholieke geloof heb ik altijd meer in mijzelf gevonden. Nu beleef ik het samen met anderen en dat bevalt mij beter. In samen werken en praten beleef ik het katholiek zijn meer opener dan vroeger.”

Natuurlijk is Maarten Luther (10 november 1483–18 februari 1546) de derde kerkcriticus na Wycliffe en Hus. Maarten treedt op 23-jarige leeftijd in als Augustijner monnik en wordt een jaar later priester gewijd. Nog een jaar later, in 1508 wordt hij benoemd tot hoogleraar moraaltheologie aan de universiteit van Wittenberg, waar hij later zijn stellingen aan de deur zal spijkeren. Dat gebeurt op 31 oktober 1517.

Hoofdbezwaar is de handel in aflaten waardoor rijkere mensen  de beoogde boetedoening, ter vergeving van zonden, kunnen ontlopen. Hij gaat ervan uit dat de paus het met hem eens is. Op 23 augustus 1518, bijna een jaar later, heeft paus Leo X een schrijven aan kardinaal Thomas Cajetanus laten uitgaan waarin de opdracht staat dat Maarten als notoire ketter gedagvaard moet worden.

In 1519 vindt er een dispuut plaats waarbij Maarten de strijd aanbindt met Johannes Eck. Onderwerp is het primaat van de paus. Maarten ontkent het goddelijke karakter van het primaatschap van de paus. Eck ziet daarin dat Maarten op een lijn staat met eerdergenoemde Wycliffe en Hus. Door begrip voor de leer van Hus te tonen maakt Maarten zijn positie er niet beter op.

In 1520 stuurt Maarten een schrijven naar de paus waarin hij samenvat wat hij doceert. In dat jaar worden de geschriften van Maarten in Leuven openlijk verbrand. Maarten reageert hierop door het pauselijk wetboek openlijk te verbranden. In 1521 wordt Maarten geëxcommuniceerd. Hierop volgt normaliter een rijksban. Deze zou uitgevoerd moeten worden door de dan nog jonge Karel V. Karel wil evenwel niet dezelfde blunder maken als die welke bij Hus werd begaan. Hij heeft voor het concilie van Worms in 1521 een vrijgeleide van de keizer gekregen. Toen de verzamelde geestelijkheid Karel V smeekte om Luther levend te verbranden, antwoordde Karel: "Ik zal niet blozen als Sigismund".

Maarten schrijft de vertaling van het nieuwe testament in het Duits, naar verluidt gebruikmakend van een kritische uitgave van Erasmus. Later zal hij ook het Oude Testament in het Duits uitgeven.

Paul Spoormans

Iedere ochtend maakt zij de laatste jaren een fietstochtje in de omgeving van Gieten. Dat is voor Magda de Groot een van de rituelen na haar pensionering. En daarna voltrekt de dag zich met een breed scala aan activiteiten.

Aan tafel met de 86-jarige Max de Rooij is er geen gebrek aan gespreksstof. In het appartement aan de stille kant van de Vaart in Assen gaat een deel van de geschiedenis van onze parochie in vliegende vaart voorbij. Met vooral aandacht voor de hoogtepunten. De minder prettige ervaringen laat hij graag onbesproken vanuit zijn optimistische levensinstelling.

Na de MULO gaat hij aan de slag in de herenmodezaak van zijn vader. "Nadat hij het kleinseminarie had afgemaakt ontmoette hij mijn moeder. In Breda ging hij om de kost te verdienen in een confectiezaak werken. Hij kwam in Assen terecht omdat daar de pettenfabriek van Kosterman te koop was. Dat was op den duur geen zakelijk succes. Daarom begon hij in een gesloten huis aan de Vaart met de verkoop van kleding voor mannen en jongens. Daar ben ik ook geboren. En nu woon ik er een paar honderd meter vandaan.
Mijn vader was later voorzitter van de katholieke middenstanders in Assen. Ook werd hij raadslid voor de KVP als een eenmansfractie. Samen met de Partij van de Arbeid, die de meerderheid had in de raad, zorgde hij voor een koopavond in de gemeente "

Parochiebestuur
Zijn vader was ondertussen ook nog lid van het Parochiebestuur. "Ik heb die functie ook bekleed tussen 1977 en 1981. Werd in 1978 voorzitter en legde die taak neer na een wijziging in de bestuurlijke structuur. Frans Ossewijer was mijn opvolger."
Tot 1994 was hij dertien jaar penningmeester van de Parochiële Caritas Instelling. "Dat was een heel plezierige taak omdat we als bestuur heel prettig met elkaar omgingen. En pastoor Beeres paste daar precies bij. Door de verkoop van het landgoed Valkenstijn konden we de rente van de opbrengst ook besteden aan het kleinschalig lenigen van de noden."

Orgel
Lachend vertelt hij over de gang van zaken rond een nieuw orgel aan het einde van de zeventiger jaren. "Het pijpwerk van het oude orgel werd verkocht en bracht 8000 gulden op. De ontbrekende 18.000 gulden werd door een zeer actieve orgelcommissie met verschillende acties opgebracht. Het bracht veel leven in de parochie."

Op verschillende andere manieren maakte hij zich verdienstelijk in de maatschappij. Van de Stichting Ouderenwerk Assen (SOWA) tot het Jeugdverkeerspark en de Seniorenraad. "Ik heb dat met heel veel plezier allemaal gedaan omdat het altijd in een prettige sfeer was. Er waren geen conflicten omdat de onderlinge sfeer altijd goed was."

Noodlot
In zijn zestigste levensjaar sloeg het noodlot toe. "Een tumor in de buik werd weggehaald, zware chemische kuren waren nodig, gevolgd door operaties en bestralingen. Daar kwamen later nog twee hartinfarcten en een brughoektumor bij. Daardoor ben ik doof aan mijn linkeroor. Ik leef eigenlijk in extra tijd dankzij het Wilhelmina Ziekenhuis, het UMCG en de apotheker.
We beleven ons geloof tegenwoordig enigszins gedwongen op afstand en doen het op ons eigen manier. En gelukkig brengt de mooie vernieuwde Tau ons op de hoogte van alle ontwikkelingen in de parochie. We hebben onze kerkelijke bijdrage vastgelegd voor langere tijd. Maar we zijn soms kritisch op de gedragingen van kerkelijke autoriteiten. En vragen we ons af en toe af of Onze Lieve Heer niet kan ingrijpen in een aantal crisissen in de wereld. Centraal staat bij ons altijd de vraag hoe je met mensen omgaat. Dat is het allerbelangrijkst."

Symbolisch
De zondag is zo'n beetje symbolisch voor hun huidige manier van leven. "We staan niet al te vroeg op en kleden ons in alle rust aan. Dan lekker ontbijten en is het tijd voor Buitenhof op de tv. 's Middags een kleine wandeling en bezoek bij de kinderen. We genieten van een aantal programma's op de buis. Zoals een wandeling door Rome, waar we ooit zelf ook op bezoek waren. En een bezoek aan Cordoba was ook geweldig."

Hij mist geen voetbalwedstrijd op de tv. Voetbalde zelf tot op hoge leeftijd bij Achilles. En één keer in de week fietst hij elektrisch ondersteund nog naar 'de zaak', het herenmodebedrijf dat nu gerund wordt door een volgende generatie De Rooij. Even een paar uurtjes de financiële administratie verzorgen en trots constateren dat de opvolgers het goed doen. Geen zes dagen in de week meer werken met veertien dagen vakantie. Nu alleen genieten van kostbare herinneringen. Samen met zijn vrouw Mellie.

Tekst: Ton Kuis  |  Foto: Familiearchief