gemeenschapsopbouw

Op 4 maart heeft de locatieraad haar overleg gehad. We hebben onder andere onderstaande punten besproken.

De Statie Gieten heeft zijn ontstaan voornamelijk te danken aan de overname in de jaren '62/'63 van de vorige eeuw van de slachterij Udema in Gieten door Unilever. Werknemers uit katholiek Brabant werden overgeplaatst naar Udema, maar hadden in Gieten geen plek voor de zondagse kerkdienst.
Aanvankelijk kwam men samen in Rolde, in café-restaurant 't Hof van Rolde. Voorganger was Pater Plum, van Mariëncamp. Al vrij snel, zo blijkt uit mondelinge overleveringen van de heren Cees Roks en Flip Veldhoven, werden misdiensten door de priesters uit Assen gehouden in het Nutsgebouw aan de Asserstraat.
De kerkelijke gemeenschap in Gieten werd in dit tijd al als Statie Gieten aangemerkt. Grondleggers waren de heren Jo Bevers en Cees Roks, kort daarna bestuurlijk aangevuld met de heren Flip Veldhoven en Henk van Ewijk.

Aalmoezenier Hubers deed de H.Mis in het Nutsgebouw; kazuivels, kelken en de andere benodigdheden waren tweedehands verkregen en de Gebr. Dijkhuizen hadden in hun stelmakerij een loeizwaar altaar met steen vervaardigd.
De godsdienstlessen werden in die tijd liefdevol verzorgd door zuster Beata.

Van het Nutsgebouw volgde in latere jaren een verhuizing naar 't Verenigingsgebouw aan de Eexterweg, en tegenwoordig wordt gekerkt in de Gereformeerde Kerk aan de Schoolstraat.

In 2009 was het vijftig jaar geleden dat een handvol katholieken in Rolde een statie oprichtten. De intentie was om een eigen parochie te stichten. Daar is het gezien de te kleine aanwas nooit van gekomen.

De Statie Rolde maakt deel uit van de Parochie H. Franciscus van Assisi en hoort bij de locatie Maria Tenhemelopneming in Assen. Ze heeft een zelfstandige status. Er wordt gebruik gemaakt van de eeuwenoude Jacobuskerk in Rolde waar iedere eerste zaterdagavond van de maand een kerkdienst is. Meestal is dit een eucharistieviering, maar het kan ook een woord- en communieviering zijn onder leiding van een statielid. Tevens zijn er vieringen op Kerstavond en in de Paasnacht.

De statie heeft een bestuur dat de gang van zaken regelt zoals de vieringen en alles wat daar bij komt kijken, de actie Kerkbalans, het bezoeken van ouderen en zieken. Het bestuur komt zes keer per jaar bij elkaar.

Het bestuur kan niet zonder een grote groep vrijwilligers die graag bereid zijn om te helpen met kosterdiensten, als lektor, met het bezoeken van zieken en ouderen, het verwelkomen van nieuwkomers, het rondbrengen van de Nieuwsbrief en de Kerkbalans.

Regelmatig verschijnt er een Nieuwsbrief waarin de kerkdiensten worden aangekondigd en allerlei zaken die in de Statie gebeuren worden besproken.

De Statie werkt op oecumenisch gebied nauw samen met de Protestante Jacobuskerkgemeente in Rolde. Er worden regelmatig oecumenische vieringen gehouden zoals de Paaswake, de Dodenherdenking op 4 mei en de Startzondag in september. In de vastentijd is er op iedere woensdagavond een oecumenische vesperdienst.

Parochianen, die over zichzelf vertellen of iets schrijven.

Jaarlijks kregen de abonnees van het parochieblad een verzoek het abonnementsgeld voor het blad over te maken. Afhankelijk van de locatie werd er een acceptgirokaart bijgevoegd. Dit systeem werkte prima, maar had toch een paar nadelen.
In een aantal gevallen werd, ondanks de goede bedoelingen, vergeten het bedrag over te maken, zodat een herinnering soms nodig was. Ook merken we dat de bankkosten van persoonlijke overschrijvingen en acceptgirokaarten elk jaar hoger worden.

Daarom bieden we een systeem van automatische incasso aan. U kent het ongetwijfeld, omdat de meesten van u energie, abonnementen, verzekeringen ook al op deze manier betalen.

U kunt het formulier downloaden en afdrukken. We vragen u het formulier persoonlijk, per mail of per post in te leveren bij uw locatie t.a.v. de penningmeester. Adressen van de locaties vindt u op de website rechtsonder bij de drie locaties en ook in de Tau.
U kunt altijd de betaling binnen 56 dagen terugdraaien of de overeenkomst opzeggen!
We willen nog wel aangeven dat automatische incasso niet verplicht is; u kunt nog steeds met een eigen overschrijving betalen, maar we sturen geen acceptgirokaarten meer.

Het standaardbedrag voor een abonnement is € 21,90; bij automatische incasso is dat € 18,90. Veel parochianen hebben echter de goede gewoonte een wat hoger bedrag over te maken. Dat kunt u natuurlijk ook invullen op het formulier. Graag zelfs.

Hans Fikkers, penningmeester

"Voor mij is het geloof iets wat bij het leven hoort, zowel bij de dagelijkse dingen als bij de belangrijke gebeurtenissen in het leven. Maar geloof is voor mij niet alleen iets voor mijzelf.

De Heilige Titus Brandsmaparochie organiseert in de herfstvakantie van 20 t/m 24 oktober 2025 een bijzondere bedevaartsreis naar Assisi, de stad van Sint Franciscus.

Foto's van Gijs ter Veer en Joep Coppes

Na de Franciscusdag van 2019 hebben 342 deelnemers de enquête ‘Het Verschil’ ingevuld. Daar heeft u ons ontzettend mee geholpen en we willen u daarvoor nogmaals reuze bedanken.

“Ik ben gelovig en ook bewust gelovig. Ik geloof niet in één waar geloof maar ik voel mij over het algemeen thuis bij het katholieke geloof. Ik vind onze tradities en rituelen heel mooi en waardevol. Ik beleef het geloof vooral gevoelsmatig en in praktische zin: elkaar helpen en samen kerk zijn. Ik heb weinig met verkondigingen die alleen over de Bijbellezingen gaan en die de schrift uitleggen.”

Dat is de duidelijke opvatting van Ronald Mors. Hij is zo’n zestig jaar geleden geboren in Alkmaar. “Ik was het eerste kind van mijn ouders die, zoals het geboortekaartje al aangeeft, God bedankten voor mijn komst. Ik zat natuurlijk op een katholieke lagere school en zong in het kinderkoortje. Kortom ik leefde in de katholieke zuil, zoals dat was in die tijd. De middelbare school was het katholieke Petrus Canisius College etc. Maar allengs werd het kerkbezoek steeds minder frequen.".

Zuil
"Ik ging studeren in Wageningen en kwam in Bennekom te wonen. Weg katholieke zuil en welkom in de grote wereld. Dat heeft mij best wel wat moeite gekost, beschermd als ik was opgegroeid, om mijn weg te vinden, maar uiteindelijk lukte dat ook weer. De kerk en het geloof waren wat minder nadrukkelijk aanwezig. Dat veranderde toen ik in mijn derde jaar mijn latere vrouw Barbara leerde kennen. Zij was Poolse en zoals zoveel Polen, zeer katholiek. En ook actief. Dat gaf weer een nieuwe injectie aan mijn katholieke ziel en zo is het steeds gebleven.
Ik studeerde af in de veevoeding en ging werken in Rotterdam, bij Cebeco-Handelsraad. Later kwam ik in Doetinchem terecht waar zij een voerfabriek hadden. Na enige tijd ging ik werken bij Hendrix’ Voeders in Boxmeer: een begrip in Brabant en Limburg. En na een heroriëntatie besloot ik om mij meer met mensen te bemoeien en kwam ik zodoende in de verkoop terecht bij Avebe in Veendam. We besloten toen een huis in Zuidlaren te kopen. En daar wonen we nu al zo’n 25 jaar.

Ziekbed
Mijn vrouw Barbara is nu ruim vier jaar geleden overleden aan kanker, na een ziekbed van ruim een jaar. Dat zette mijn leven volledig op zijn kop. Ik had echt lange tijd nodig om weer stevig op mijn benen te kunnen staan en te weten wat ik nu verder nog wilde in het leven. Die tijd heb ik mijzelf ook gegeven en uiteindelijk heb ik gekozen om de Pabo, in verkorte vorm, te doen en mij om te scholen tot leraar voor de basisschool. Dat had zeker ook een ideële component: namelijk mijn kennis, ervaring en kunde over te dragen op de jonge generatie.

Ik vind het zeer inspirerend om te horen hoe je je geloof nu kunt inzetten in de hedendaagse maatschappij en de problematieken van deze tijd. Hoe wij als Christenen de uitdagingen van onze tijd kunnen aangaan. Daarom voel ik mij ook thuis bij de praktische invulling die ons geloof in onze parochie krijgt en houd ik mijn hart een beetje vast ten aanzien van de conservatieve stroming die steeds sterker wordt om ons heen.
Ik zing in ons koor in Zuidlaren, maar inmiddels ben ik ook al vaste ‘gast’ van het koor in Roden. Eigenlijk is dat inmiddels ook al mijn koor geworden. Mannelijke zangers zijn schaars in de meeste koren en zo ben ik zo’n twee jaar geleden door het Triniteitskoor gevraagd of ik hen zou kunnen ondersteunen bij de uitvoering van de mis van Gounod tijdens of rond de Kerst. Dat heb ik gedaan en ik ben er eigenlijk blijven hangen. Ik werd daar liefdevol ontvangen en ik voelde dat ik daar zeer welkom was. Dat heb ik graag beantwoord met mijn aanwezigheid en inzet om van iedere mis iets moois te maken.

Bestemming
Ik ben nu in dienst bij de KOC: de Katholieke Onderwijs Centrale in de stad Groningen. Hieronder vallen de drie katholieke scholen van de stad. Concreet werk ik nu op de St. Michaëlschool, hartje Groningen in de Butjesstraat. Dat voelt echt als een bestemming die door Gods hand tot stand is gekomen: als een missie; Zonder het al te groot te willen maken. Dat trof mij ook in de welkomstwoorden van onze nieuwe pastor Garcia. Dat hij zich door Gods hand geleid voelt. Er kwam een vacature, ik was op zoek, reageerde en werd dezelfde dag gebeld door de schoolleider. We hadden een mooi en fijn gesprek, het gevoel was goed en nu werk ik daar. Ook daar voel ik mij zeer welkom. Tegelijk leven we in het hier en nu en niet alles is rozengeur en maneschijn. Ook daar niet. Niet iedere dag is een feestje, maar aan het einde van de week ben ik dankbaar dat ik dit mag en kan doen.

Dimensie
Mijn geloof en de gemeenschap die wij zijn kreeg een extra dimensie toen mijn vrouw overleed. Dan voel je dat je niet alleen bent. Je staat niet alleen in het afscheid en ik vond de uitvaart heel bijzonder zoals ik door de mensen van onze kerk begeleid ben die dag: heel troostvol. Ik weet dat ikzelf een toespraak wilde houden en dat pastor Truda de Boer tegen mij zei: “Als je dat wilt dan gaat het je lukken” en zo was het ook. Ik kon het gewoon doen. Dat was voor mij heel zinvol en waardevol om te doen. Dat is het voordeel als je uit dezelfde haven op weg gaat.
En daarom mijn wens: Moge God u geleiden!”

Ton Kuis

Begin december kwam in het nieuws dat er in Nederland mensen zijn die zichzelf beschouwen als soevereine burgers en zich willen losmaken van de overheid. Zij schrijven een brief aan bijvoorbeeld de belastingdienst of aan het justitieel incassobureau dat zij niets met deze instanties te maken hebben en geen belasting of boete hoeven betalen. Ze schrijven ook brieven naar de Hoge Raad in Den Haag. De president daarvan bracht deze problemen in het nieuws en sprak erover op televisie.

Een merkwaardig verschijnsel! Een burger die geen deel wil uitmaken van onze maatschappij. Het gaat waarschijnlijk om mensen die niet goed in onze ingewikkelde samenleving mee kunnen komen vanwege (sociale) armoede en misinformatie. Maar het is ook een teken van het wantrouwen dat er bij burgers is, een wantrouwen in de overheid en in overheidsinstanties. Dit heeft zeker een rol gespeeld bij de verkiezingen voor de 2e Kamer op 22 november. Men is wars geworden van instituties.

Toch zijn instituties in de samenleving nodig. Zonder autoriteit, wetten, regels, normen, controle en betrouwbare rechtspraak is samenleven onmogelijk. Dit alles is juist een voorwaarde voor een geordende samenleving waarin iedereen zijn rechten en plichten kent. En het geldt voor álle burgers. Het is een vreemd verschijnsel als men dat niet inziet.

Ook de Kerk kan niet zonder haar institutionele gestalte. We hoorden in het verleden nog wel eens uit de mond van sommige gelovigen – het is de laatste tijd veel minder geworden – dat men het geloof wel waardeerde maar niet het instituut ‘Kerk’. Maar geloof en Kerk zijn niet los van elkaar verkrijgbaar, zeker niet als we samen Kerk willen zijn en samen ons geloof willen beleven. Je bent niet op je eentje Kerk. En dus is er autoriteit en zijn er regels en wetten, waarvan sommige door God gegeven. Overal waar mensen met elkaar leven, werken en recreëren zijn er regels. De praktijk van het leven vraagt er ook om.

Ron van den Hout
bisschop van Groningen – Leeuwarden

In 2015 heeft het bestuur van onze parochie de tarieven voor bijzondere vieringen opnieuw vastgesteld. Deze tarieven gelden ondermeer voor uitvaart- en trouwvieringen.

Bij de vaststelling geldt een aantal uitgangspunten. Zo zal iemand nooit om financiële redenen hoeven af te zien van een bijzondere viering. Daarom kan er, ondanks deze vaste tarieven, altijd een aangepaste afspraak worden gemaakt met de pastor.

Ook is er verschil gemaakt tussen parochianen die een wezenlijke bijdrage leveren door middel van de actie Kerkbalans en parochianen die meer incidenteel een steentje bijdragen. De grens is gelegd bij een Kerkbalansbijdrage van € 125 per jaar. Maar ook hier kunnen weer bijzondere omstandigheden gelden die om overleg vragen.

De tarieven
Alles overwegende zijn de volgende tarieven vastgesteld:

• Doop, verwachte gift van € 50. Ongeacht bijdrage en wel of niet tijdens een viering.
• Jubileumviering, € 250.
• Trouwdienst zonder koor, € 650 (€ 400 bij een bijdrage Kerkbalans van minimaal € 125).
• Trouwdienst met koor en organist, € 850 (€ 525 bij een bijdrage Kerkbalans van minimaal € 125).
• Trouwdienst buiten kerk, alleen pastor, € 450 (€ 400 bij een bijdrage Kerkbalans van minimaal € 125).
• Uitvaart vanuit kerk, € 700 (€ 500 bij een bijdrage Kerkbalans van minimaal € 125).
• Uitvaart met koor en organist, € 900 (€ 625 bij een bijdrage Kerkbalans van minimaal € 125).
• Uitvaart buiten kerk, alleen pastor, € 450 (€ 400 bij een bijdrage Kerkbalans  van minimaal € 125).
• Avondwake, € 300 (€ 200 bij een bijdrage Kerkbalans van minimaal € 125).

In Assen en Roden is het mogelijk een viering te streamen tegen een toeslag van € 50. Dat kan, naar keuze, op drie manieren:

• live, via een voor iedereen openbare verbinding
• live, via een gesloten verbinding (alleen toegang met een code)
• opgenomen en verstrekt als een mp4 bestand.

Voor een misintentie, die vooraf wordt opgegeven via een locatiesecretariaat of pastor, geldt een tarief van € 10. Wordt voorafgaande aan de viering een intentie opgeschreven in het intentieboek, dan is dat gratis.

De redactie van Tau heeft in het verleden een aantal parochianen uit de drie locaties gevraagd een column te schrijven voor het parochieblad. Ze kregen alle ruimte om over interessante zaken te schrijven.

Tau is het officiële blad van de parochie H. Franciscus van Assisi. De naam Tau is ontleend aan het teken van de heilige Franciscus, de patroon van onze parochie.

Tien keer per jaar krijgen de lezers een nummer voorgeschoteld van meer dan veertig pagina’s. De inhoud is veelzijdig en divers. Een belangrijk onderdeel is het overzicht van alle vieringen in de drie locaties. Iedere keer zorgt een van de pastores voor een moment van bezinning aangepast bij de tijd van het jaar.

In het algemene deel staan berichten en verslagen voor de hele parochie. Aan het einde van dit katern de column van de bisschop van Groningen-Leeuwarden. Dan volgen de aparte gedeeltes van de drie locaties met het accent op de mededelingen en verslagen van lokale aard. Met uitgebreide aandacht voor de verschillende gegevens van de vele werkgroepen.

Een abonnement op Tau kost € 21,90 per jaar.
Bij betaling per automatische incassobetaalt u 18,90 per jaar. Een digitaal abonnement is ook mogelijk, dan ontvangt u de Tau per e-mail. Dit kost € 12,00 per jaar.
Helaas kunnen we op sommige plekken niet zelf bezorgen. Dan is een postabonnement mogelijk voor € 45,00 per jaar.
Aanvragen van een abonnement kan per e-mail naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Of schriftelijk naar Tau-administratie, p.a. Dr. Nassaulaan 3c, 9401 HJ Assen.

Redactie-adres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

"Nederland is een zeer gastvrij land"
Na de Tweede Wereldoorlog hebben de 'Overwinnaars' Europa in een Westelijk en Oostelijk deel opgesplitst. De Westerse landen konden hun eigen land vrij herbouwen en inrichten. Het Russische leger bleef de Oostelijke landen, Hongarije inbegrepen, permanent bezet houden. Het politieke en economische leven van deze landen werd op communistische manier vanuit Moskou gedirigeerd.
Hiertegen heeft de Hongaarse bevolking op 23 oktober 1956 met een volksopstand gereageerd. Op 4 november van dat jaar werd hieraan door het Russische leger een einde gemaakt. Sovjet-tanks maakten op die dag een bloedig einde aan de opstand. Tienduizenden Hongaren vluchtten naar het buitenland.

Nederland opende zijn grenzen voor een zeer select aantal vluchtelingen. Het zouden er uiteindelijk 3000 worden. Tibor (89) en Eva Csengö (87) waren daarbij. Nu, 66 jaar later, kijken zij in hun huis in Assen, terug op die roerige periode in hun leven.
Beiden hebben een verschillende ervaring uit hun jeugd. Was het mogelijk om gelovig te zijn in een communistisch geregeerde staat? Tibor komt uit een katholiek milieu. Eva: "Ik kwam uit een middenklasse familie en heel bewust christelijk opgevoed. We gingen iedere zondag naar de kerk:'

Geofysica
Zij ontmoeten elkaar in 1954 op de Universiteit van Sopron. Het is liefde op het eerste gezicht. De stad ligt direct aan de Oostenrijkse grens. Geofysica is hun studierichting. Dan loopt het jaar 1956 ten einde. De studie van Tibor is bijna voltooid. Eva is dan derdejaars. 
Geïnspireerd door de anti-Stalin-rede van de Russische partijleider Nikita Chroesjtsjov had lmre Nagy in Hongarije een democratische regering opgezet die een van Moskou onafhankelijke politieke koers wilde gaan volgen. Toen János Kádár begin november, met steun van Moskou, de macht greep en de hervormingen terugdraaide, vreesden veel voor hun vrijheid vechtende Hongaren de represailles van het nieuwe orthodox­ communistische regime en vluchtten naar het Westen.

Opstand
Op 23 oktober 1954 kwamen de studenten in Boedapest in opstand. Later sluiten de arbeiders zich aan. "We hoorden via de radio dat de studenten zelf twaalf punten van hun actie­ programma wilden voorlezen. De nieuwe regering verklaarde dat zij de hulp van de Russische troepen inschakelde om de orde te herstellen. Dat gebeurde op een verschrikkelijke manier. Boedapest werd gewoon kapot­ geschoten. In onze onnozelheid dachten we in Sopron dat we de Russische troepen op een kwetsbare plek konden overmeesteren. Dat werd een grote teleurstelling. Naast onze studie kregen de mannelijke studenten ook een militaire opleiding en zelfs in de vakantie gingen ze op oefening. En dat alles om het communisme te kunnen verdedigen."

Nederland
Met een kleine groep studenten kwamen zij in het Oostenrijkse vluchtelingenkamp Sint Wolfgang al snel in aanraking met een Nederlandse delegatie. De Oostenrijkers zorgden voor een uitstekende ontvangst. "We maakten kennis met vertegenwoordigers van het Universitair Asiel Fonds Utrecht. Zij hadden gelden ter beschikking om in Nederland af te studeren:'
Eva: "Ik stak direct de hand omhoog toen Nederland werd genoemd. Onze dominee had in Nederland gestudeerd en was altijd vol lof over zijn ervaringen. Hongaarse kinderen gingen vroeger al altijd op vakantie naar Nederland om aan te sterken. De Jaarbeurshallen in Utrecht vormden op 14 november de toegangspoort tot Nederland.
Hier werden alle Hongaarse vluchtelingen in eerste instantie opgevangen, verzorgd en van een slaapplaats voorzien. Ook vond hier registratie en verdere administratieve afhandeling plaats. Van daaruit werden de nieuwkomers naar bungalowparken, leegstaande kazernes of particuliere huizen vervoerd:'

Juliana
De Hongaarse vluchtelingen hebben zich van begin af aan ook mogen verheugen in een buitengewone interesse van de koninklijke familie. Met name koningin Juliana en prinses Wilhelmina toonden zich zeer begaan met de opvang en het lot van Hongaarse nieuwkomers in ons land. Dat uitte zich onder meer in regelmatige financiële giften, het ter beschikking stellen van paleizen voor tijdelijk onderdak en bovenal in het afleggen van persoonlijke bezoeken aan de Hongaarse vluchtelingen.
Ook Tîbor en Eva Csengö hebben goede herinneringen aan de fantastische ontvangst van de Hongaarse vluchtelingen studenten in Zeist in het complex 'Heerewegen'. "Daar beleefden we een geweldige tijd. Op de eerste dag van december zijn we daar getrouwd en konden we in Utrecht onze studie voortzetten. En heel veel vrijwilligers boden hun hulp aan. We begonnen al direct met taalcursussen. Later werden we ondergebracht bij het gezin van een hervormde predikant in Oud Zuilen. Het was een prettige ervaring om in die tijd altijd benaderd te worden door gelovige mensen. Daarom hebben we ons vanaf het begin welkom gevoeld. Daarbij was de steun die ze kregen van reeds in Nederland verblijvende landgenoten zeker niet onbelangrijk. Een zelfgeschreven integratie­ boekje, uitgegeven door het Hongaars studentendispuut Mikes Kelemen Kör, en een taalcursus maakten de nieuwkomers wegwijs in ons land."

Drenthe
Tîbor haalde na langdurige gezondsheids­ problemen in 1965 aan de Utrechtse Universiteit zijn diploma in de Natuurwetenschappen met geofysica als hoofdvak. Eva deed met succes in 1960 haar kandidaatsexamen. Tibor had ondertussen al ervaring opgedaan bij het TNO in de methode om grondwaterwinplaatsen door geo-elektrische methoden op te sporen. Vijf dagen na het behalen van zijn diploma ging hij aan het werk als 'wetenschappelijk medewerker' van de N.V. Waterleiding Maatschappij Drenthe. Hij zou er zijn verdere loopbaan blijven. Om na dertig jaren afscheid te nemen. Eva raakte in 1960  zwanger en ging zich later intensief storten op het vrijwilligerswerk.

Wat hebben hun ervaringen hen geleerd? "We zouden ons in dit land eigenlijk overal wel thuis voelen, maar je moet je wel alleen goed aanpassen. Nederland is een zeer gastvrij land. Maar de integratie houdt eigenlijk nooit op. Je moet heel actief blijven om hier met plezier te wonen'.'
Tibor werd al snel uitgenodigd om lid te worden van de plaatselijke Ronde Tafel. Hun kinderen leerden veel op de padvinderij. MaarfHongarije is nooit helemaal uit hun leefwereld verdwenen; hun zoon woont er en werkt daar nu.
En ondertussen kijken ze bezorgd naar de televisiebeelden met de trieste ontwikkelingen in Oekraïne. Die zijn natuurlijk anders dan in hun Hongaarse tijd. Maar raakvlakken zijn er wel. "We hopen dat de vluchtelingen in deze tijd dezelfde prettige ontvangst krijgen. Dan zullen ze zich hier ook snel en gemakkelijker thuis voelen.'

 
Op de foto is Tibor de man naar wie de pijl wijst. Zijn vrouw Eva staat voor hem, nog net zichtbaar.

Tom van der Werf (36) zegt het met volle overtuiging: “Dat we een wereldkerk zijn vind ik geweldig. Waar je ter wereld naar de kerk gaat, in welk land of taal ook, je kunt altijd meedoen en de mis volgen.

Zijn naam is Ton Grummel, 69 jaar oud en geboren te Emmen. Opgegroeid in Barger Oosterveld in een groot harmonieus gezin. “De Rooms katholieke kerk speelde een belangrijke rol in ons gezin en dorp gelegen in Zuidoost Drenthe.”
“Sinds 1976 wonen wij in Rolde. Een gezellig Drents dorp in de gemeente Aa en Hunze, waar wij met heel veel plezier wonen. Ons gezin bestaat naast mijn vrouw uit twee kinderen en is uitgebreid met zes kleinkinderen. Sinds kort ben ik met pensioen maar daarvoor was ik directeur/eigenaar van een bouwkundig Adviesbureau te Meppel. Het Adviesbureau was in de beginjaren met name werkzaam in de sociale woningbouw en zorgwoningen, maar dit heeft zich de laatste jaren ook toegelegd op advieswerkzaamheden voor scholen en gemeentes. Ook werkzaamheden in het aardbevingsgebied in de provincie Groningen nemen een belangrijke plaats in. Het Adviesbureau is overgenomen door onze zoon; onze dochter heeft een eigen adviesbureau in de omgeving van Amsterdam.”

Welke activiteiten doe je in de parochie en waarom?
“In de statie Rolde heb ik ongeveer 25 jaar meegedraaid in de kosterdienst, maar ben daarin nu niet meer actief. Door een voor mij bekend lid van het parochiebestuur ben ik gevraagd om de onderhoudswerkzaamheden voor de drie gebouwen van de parochie in Assen te begeleiden. Ik heb deze vraag positief beantwoord. Zo kan ik ook nu ik niet meer werk, mij nog wel maatschappelijk inzetten. Het geloof is verder steeds meer op afstand komen te staan. Naast de werkzaamheden voor de katholieke kerk doe ik ook advieswerkzaamheden voor de plaatselijke voetbalvereniging, de golfclub en als vrijwilliger ondersteun ik nog een aantal particulieren. Ik vind dat iedereen ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft.”

Waarom is Rolde een leuke statie en een prettige woonplaats?
“Rolde is gewoon een gezellig dorp midden in de Drentse natuur. Het heeft genoeg voorzieningen met Assen op een goede afstand. Ook is er een goede aansluiting op ons wegennet.”

Heb je nog tijd voor hobby's?
“Mijn hobby’s zijn naast de klusjes, veel golfen en veel op reis/vakantie.”

Ton Kuis