gemeenschapsopbouw

Het is vanaf 1963 een vertrouwd beeld: Gerard Bronswijk loopt met zijn aktetas de kerk binnen. Het laat ook iets van de serieuze kant van Gerard zien.

Regelmatig krijg ik een folder van 'Kerk in Nood'. Nu, zo erg is het bij ons niet, maar wel bij ons koor.

Ze behoort tot de categorie van de positief denkenden. Volgens Annemiek Deddens uit Gieten heeft het leven veel te bieden, ondanks alle tegenslagen. "Na zweepslagen moet je soms even bijkomen. Maar dan is het goed om de rug te rechten. Vertrouwen op mensen in je eigen directe omgeving, de kin omhoog en verder gaan. Dan biedt een kleine gemeenschap veel inspiratie. De vieringen in de kerk geven voedsel om door te zetten.”

Ze werd geboren in Zuidoost Drenthe, in Emmercompascuum, waar haar vader een brood- en banketbakkerij had. In het midden van de zeventiger jaren verhuisde het gezin naar Ter Apel. Daar groeide ze op in de schaduw van het bekende klooster. "Ik denk nog vaak terug aan de mooie jaren daar met hele prettige herinneringen aan de scouting, die me voor een deel hebben gevormd."

Onderwijs
Op de PABO in Emmen werd de basis gelegd voor een loopbaan in het onderwijs. In totaal stond ze 24 jaar voor de klas van de rooms­ katholieke basisschool Willibrord in Stadskanaal met de leerlingen van groep 3 tot en met 8 in de banken. “Op het moment dat ik dacht te gaan stoppen met het onderwijs, werd ik gevraagd Nederlands te geven aan het Noorderpoort College en het Ubbo Emmiuscollege in Stadskanaal. Het kwam gewoon op mijn pad en omdat de nood hoog was in het onderwijs heb ik ja gezegd. Het was achteraf een hele leerzame tijd".
En dan komt het moment van echte rust. "We hebben een gezin van twee zonen en een dochter. De familie is ondertussen uitgebreid met vier kleinkinderen. Het is een heel bijzondere fase in je leven. We mogen in goede gezondheid genieten van de spontaniteit van dat jonge spul."

Gieten
Twaalf jaar woont zij inmiddels in Gieten. "Toen de kinderen uit huis gingen, keken we uit naar een andere woonomgeving. We reden door die mooie kleine dorpjes in Drenthe en kwamen uiteindelijk in Gieten terecht. We voelen ons hier helemaal thuis. Mijn man is vrijwilliger bij Het Drentse Landschap en werkt als herder van de kudde op het Hijkerveld. We genieten van de prachtige natuur rondom de Drentsche Aa."

In Gieten maakt zij deel uit van het statiebestuur. "Na een aanvankelijke aarzeling voel ik me daar helemaal op mijn gemak. Het is natuurlijk de vraag of een dergelijke kleine gemeenschap levensvatbaar is. Maar ik ga uit van het vertrouwen dat we als christenen mogen hebben in de toekomst. Zonder overigens naïef te zijn. En soms zie je positieve ontwikkelingen. Een actie leverde onlangs zeven nieuwe Tau-abonnementen op. Het aantal gelovigen dat deelneemt aan de statievieringen in de Dorpskerk stijgt. Maar we moeten ook de gevolgen van vergrijzing onder ogen houden. We zien veel positiefs in de intensivering van de contacten met de statie Rolde.”

Steun
Annemiek Deddens: "De katholieke kerk heeft veel te geven. Ondanks het negatieve nieuws dat met de kerk is verbonden. Het blijft voor mij de moeite waard om me daarvoor in te zetten. Soms moet je tegen de stroom in er het beste van maken. In een kleine gemeenschap krijg je veel steun van je medeparochianen.”

Ze maakt al een aantal jaren deel uit van de Parochiële Caritas Instelling (PCI). "Ik had nogal wat tijd nodig om me in te werken in deze materie. De armoedebestrijding was voor mij onbekend terrein. Maar we gaan niet bij de pakken neerzitten, bij geloven hoort daadkracht. Al blijft het moeilijk om de werkelijke armen op te sporen, hoorde ik onlangs nog iemand zeggen. Ook binnen de gemeente Aa en Hunze ben ik mij aan het oriënteren om de katholieke stem te laten horen.”

Ton Kuis

Ik ben Anton Luijkx, in 1949 geboren in Etten-Leur. Mijn ouders hadden er een landbouwbedrijf dat voor uitbreiding van een industrieterrein moest worden beëindigd. Mijn ouders zijn in 1967 met mij, twee broers en een zus, van Etten-Leur verhuisd naar Warffum, waar ze hun bedrijf voortzetten. Een oudere broer wilde in Etten-Leur blijven en is ingetrokken bij een oom en tante waar hij daarvoor vaak als een kind in huis was.

We gingen in Uithuizen naar RK-kerk. Ik leerde er in 1968 Annemieke kennen die daar ook kerkte. Ongeveer in die tijd ging ik als elektrotechnicus werken bij GTI Groningen. Na mooie jaren verkering zijn we in 1974 getrouwd. We hebben een dochter en een zoon.

Vanaf 1974 heb ik tot mijn pensioen in mijn vak gewerkt bij de zuivelreus Frico-DOMO voor hun kaasbedrijven in Marum en Noordwijk. We konden een bedrijfswoning in Marum betrekken. Wij woonden in Marum westelijk van de kruising bij restaurant De Kruisweg. Dat was de grens van parochie De Goddelijke Verlosser in Drachten. We hebben er een mooie tijd gehad met veel goede contacten. Ook daar waren veel actieve vrijwilligers.

Ik mocht me verdienstelijk maken in het technisch onderhoud aan en in het kerkgebouw. Inmiddels genieten we van ons pensioen en wonen vanaf 2016 in een mooi vrijstaand huis met ruime tuin in Nietap. Ik vermaak me met mijn liefde voor twee koren. Als vrijwilliger coördineer ik in Leek de Hulpkring voor senioren en hulpbehoevende mensen in geheel voorheen gemeente Leek. We doen klussen in en om het huis.

Samen met Annemieke zit ik via De Schutse bij het RepairCafe, waarvoor ik het onderhoud aan huishoudelijke apparaten verzorg. Omdat ik er niet zo goed in ben en zij juist heel goed, doet Annemieke verstelwerkzaamheden op de naaimachine. We horen nu bij de parochie in de locatie Roden.

Annemieke doet mee in het rooster voor koffie en thee na zondagse viering en voor de inloop op woensdagmorgen. We zijn vanaf het begin betrokken bij de parochie en voelen ons goed thuis. We hebben ervaren dat als je jezelf geeft, je er ook veel moois voor terug krijgt. We hopen er zo nog veel jaren van te kunnen genieten. 

“Ik ben al in diverse landen op vakantie geweest en ik mag dan graag ook een kerkdienst bijwonen. Ik vind het mooi om te zien dat ondanks verschillende gewoontes de kern van hun geloof hetzelfde is als bij ons. Zo zijn we in Assisi en Rome geweest. Ook hebben we kerken bezocht in Kroatië, Hongarije, Duitsland en Frankrijk. Zo ben je duizenden kilometers van huis toch een beetje thuis.”

Arjan Bouma is geboren in Heerenveen als jongste zoon in een katholiek gezin met drie kinderen. “Tijdens mijn middelbareschooltijd heb ik Pauline ontmoet en samen zijn we in Groningen gaan studeren. Op mijn laatste adres woonde ik samen met Pauline totdat we eruit moesten. Pauline werkte toen in Assen en ik in Groningen. Door het mooiere woonaanbod zijn we in 2000 in Assen, in Marsdijk, aangekomen. In 2003 werd daar onze oudste dochter geboren en daarna kregen wij nog drie kinderen. In 2006 begon Pauline een administratiekantoor, dus hadden we een groter huis nodig en daarvoor zijn we in 2009 naar Kloosterveen verhuisd. Ik heb les gegeven op verschillende scholen, maar inmiddels ben ik al ruim tien jaar docent wiskunde op het Alfa College in Groningen op de afdeling Voortgezet Algemeen Volwassenenonderwijs, VAVO.”

Hoe beleef je je geloof?
“Ik vind het prettig om wekelijks naar de kerk te gaan en daarnaast bid ik bijvoorbeeld voor het eten. Verder heb ik met mijn kinderen regelmatig gesprekken over het geloof aan tafel naar aanleiding van hun ervaringen. Omdat ik ook graag een bijdrage wil leveren aan onze kerkgemeenschap ondersteun ik regelmatig een dienst als cantor en ben ik betrokken bij de werkgroep gezinsvieringen.
Op school speelt het geloof een bescheiden rol, omdat veel leerlingen niet gelovig zijn. Toch ontstaat er weleens een situatie met een leerling die iets langer blijft na een les om een gesprek hierover te kunnen hebben. Ik geef ook les aan schakelklassen, dat betreft met name vluchtelingen die aansluiting zoeken in het Nederlandse onderwijs. Ik ervaar het lesgeven aan deze groepen als zeer dankbaar. Hier speelt het geloof voor mij ook een rol omdat ik deze leerlingen vaak al kan helpen met iets simpels als een gesprek.”

Hoe kun je het hele gezin motiveren om actief te zijn?
“Van jongs af aan hebben wij bij onze kinderen de nadruk gelegd op mee mogen naar de kerk in plaats van mee moeten. Ook tegenwoordig dringen wij er bij onze kinderen niet op aan dat ze betrokken moeten zijn. Wellicht zijn ze dit toch omdat wij het als vanzelfsprekend ervaren dat iedereen op zijn eigen manier, en dus ook wij op onze manier, een steentje bijdraagt om onderdeel van de gemeenschap te zijn. Wij vinden het wel erg mooi dat zij ervoor kiezen om ook actief betrokken bij de kerk te zijn.”

Wat is de waarde van muziek en zingen in je leven?
“Muziek heeft een grote waarde in mijn leven. Als kleine jongen zong ik al in het kinderkoor, daarna in het jongerenkoor. Bij het verhuizen naar Assen heb ik mij samen met Pauline ingeschreven bij het koor Enchanté. Dit was een hele leuke groep, met veel leden hebben wij nog steeds contact. Onze dirigent Bert Peletier liet mij vaak solo’s zingen en hij heeft mij ook geleerd hoe ik dat mooi kon doen. Van Bert heb ik echt veel geleerd in dat opzicht. Toen was de stap naar cantor niet meer groot en heb ik mij dus ook daarvoor aangemeld. Ik vind het ook heel waardevol dat Ludith Haarsma al orgel speelde toen ik bij het kinderkoor in Heerenveen zat en dat wij nog steeds regelmatig samen de diensten in onze kerk mogen begeleiden.”

Hoe hebben jullie de coronatijd overleefd?
“De coronatijd was een bijzondere periode, vooral omdat ik, ook in de lockdown, elke dag naar school ging. In maart 2020 heb ik even onlineonderwijs gegeven, maar daarna kwam er een uitzondering voor examenonderwijs. Ik kon dus elke dag gewoon naar mijn werk, terwijl iedereen in mijn omgeving thuis moest blijven.”

Wat was het alternatief voor de vieringen in de kerk?
“In de eerste periode hebben wij veel vieringen van de KRO op televisie gekeken. Toen onze kerk daarna begon met vieringen streamen keken we die meestal. Ook mocht ik toen af en toe als cantor fungeren waardoor ik toch naar de kerk kon. Dat was ook heel apart, omdat de kerk helemaal leeg was. Er waren alleen maar mensen op het altaar. Later mochten er wel weer mensen naar de kerk komen, maar mochten we niet zingen. Ook dit was heel raar, want toen mocht ik wel zingen als cantor maar er was geen samenzang.”

Ton Kuis  |  Eigen foto’s

Arnold den Teuling is geboren op zondag 1 oktober 1944, in Koewacht (Zeeuws-Vlaanderen), twee weken nadat die streek bevrijd was van de Duitse bezetting. Zijn vader is douaneambtenaar. Zijn moeder is huisvrouw. Als oudste van een gezin dat uit vijf kinderen bestaat, werkt Arnold van begin af aan goed mee in het huishouden: "De jongste twee heb ik regelmatig gevoerd en geluierd. Daar heb ik later in mijn eigen gezin alleen maar voordeel van gehad."
Het gezin waarin Arnold opgroeit blijft niet in Zeeland wonen, maar verhuist naar Noord-Holland. Zijn vader namelijk studeert hard en vanwege de daaruit volgende promoties als rijksambtenaar bij de Belastingdienst, wordt deze regelmatig overgeplaatst en is het gezin vaak verhuisd.
In de R-K. parochieschool in Zaandijk kan Arnold goed meekomen. Hij zingt mee in het jongenskoor dat de Gregoriaanse en meerstemmige missen verzorgt. Het koor is zijn grote hobby, totdat de dirigent in 1956 besluit dat het tijd is voor verandering: meerstemmige missen moeten met meer volume worden gezongen. Vanaf dan mogen 'dames' meezingen en zijn de jongens hun zitbankjes kwijt!

Oprecht
Zijn ouderlijk huis intussen is en blijft oprecht katholiek. De gevolgen van het Vaticaanse concilie en de discussies van de Nederlandse bisschoppen in Noordwijk gaan aan hem in elk geval voorbij. Hij wil maar één ding en dat is naar een gymnasium als voortgezet onderwijs. Hij realiseert zich namelijk dat hij de klassieke cultuur nader wil leren kennen. In Zaandijk is dan weliswaar net een R.K.-school voor voortgezet onderwijs geopend, het St. Michaellyceum, maar in die eerste jaren kun je er eigenlijk alleen voor HBS-A diploma's terecht. Dankzij de rector van het lyceum wordt er echter gauw een gymnasiumopleiding mogelijk. Arnold maakt daar dus graag gebruik van, en dat terwijl ze van thuis uit ook al blij waren met een HBS-A diploma voor hem!
Na zijn eindexamen in 1962 besluit Arnold in Amsterdam klassieke talen te gaan studeren. Hij kerkt daar bij de studentenpastores zoals Jan van Kilsdonk. Thuis bij zijn ouders, in Koog-Zaandijk (nu: Zaanstad), blijft hij in het weekend meezingen in het parochiële kerkkoor. Eigenlijk wil hij heel graag meezingen met de Gregoriaanse Studentenschola in Amsterdam, maar daarvoor moetje lid zijn van de R.-K. studentenvereniging St. Thomas. Iets wat hij niet ziet zitten.

Serieus
In zijn derde jaar ontmoet hij Monique die als eerstejaars Klassieke Talen aan de slag gaat. Ze zijn beiden R-K. en weten dus heel goed wat in die tijd in een relatie (hoe oprecht ook) mag en niet mag. Het toezicht daarop bij beider ouders is serieus. En moeilijk te verteren soms. Te meer omdat zich in de maatschappij allerlei andere soorten veranderingen voordoen. Om de lieve vrede thuis, besluiten Arnold en Monique om niet te lang te wachten met trouwen; een jaar later (ze zijn nog niet eens afgestudeerd) wordt Marianne geboren, gevolgd door Reinout, in 1973 gevolgd door Machteld en in 1978 door Femke.
Tegen die tijd is Arnold afgestudeerd en hij verdient de kost als leraar klassieke talen, later als archiefinspecteur. Als provinciaal archiefinspecteur krijgt hij een aanstelling bij het provinciale bestuur van Drenthe. Hij gaat in Assen wonen en samen met zijn gezin wordt hij lid van de parochie in Assen.
Arnold blijft ook dan nog steeds zoeken naar gelegenheden om in een Gregoriaans koor te zingen. Het eerste koor waar hij lid van wordt, is dat van Wim Wakelkamp, opgevolgd door Gerrit van Os, tot 2003.Tijdelijke plaatsvervangers na Gerrit zijn Ton Tromp en Anneke Poelsma. Aldus doet Arnold in meer dan 20 jaar en met veel zelfstudie heel wat praktische ervaring en theoretische kennis op voor het dirigeren van een schola.

Ervaringen
In zijn Asser leven heeft Arnold heel wat te verwerken gekregen, mooie èn diepdroevige ervaringen. Zijn jongste dochter Femke lijdt vanaf 2002 aan een psychische en ongeneeslijke ziekte. Femke is dan al getrouwd en heeft twee kinderen. Monique, en trouwens het hele gezin, heeft hierover vaak veel verdriet. Femke is in 2018 op eigen verzoek overleden. Monique zelf is in 2019 overleden aan de gevolgen van een nierfalen. En Arnold is blij dat Monique de coronapandemie niet heeft hoeven meemaken.
Arnold is nog steeds lid van de parochie. Sinds 2005 staat hij als dirigent voor de schola van Assen. Arnold vindt het zingen van Gregoriaanse gezangen van grote en authentieke meerwaarde: het gaat immers om gebedsteksten uit de verschillende Bijbel­vertalingen die vanaf de derde, vierde eeuw zijn gemaakt. Arnold blijft graag actief als dirigent van de schola van de parochie. Al betreurt hij het dat de schola niet meer in ledental groeit....
Daarnaast blijft hij aan het voortbestaan van oude kerkmuziek graag werken, kijk maar op zijn website home.planet.nl/teuli049. Onder de naam Ottaviano Petrucci kun je daar zijn transcripties vinden van oude bladmuziek in een vorm die niet is uitgegeven. Mede hierdoor voelt hij zich nog altijd betrokken bij het geloof en de kerk.

Tekst: Jacqueline Habets
Foto: Bart Trooster

Zij kwamen uit de Gereformeerde traditie en zijn via de Protestantse Kerk Nederland in december 2017 overgegaan naar de Katholieke Kerk. Al snel kwam de vraag om daar koster te worden. En met veel plezier staan  Rita en Folkert Minnema nu op de lijst van vrijwilligers, die deze taak uitvoeren. “Het geeft ons heel veel voldoening om bezig te zijn in Gods Huis, dat alles daar stijlvol en ordelijk verloopt. Dat mag een positieve bijdrage zijn om zo goed mogelijk de diensten te kunnen vieren.”

Rita Minnema werd geboren in Groningen, op 22 januari 1960. “Drie jaar later zijn mijn ouders naar Assen verhuisd. Wij zijn getrouwd op 7 november 1985 in Assen. En we hebben vier kinderen en acht kleinkinderen. Ik ben negen jaar werkzaam geweest in de bejaarden- en ziekenverzorging in Zuidlaren en Assen. Ik vond de zorg voor onze kinderen belangrijk en ben daarom gestopt met werken. Daardoor kon ik wel als oppasmoeder werkzaam zijn voor vier kinderen, bij ons thuis. Dat gaf mij heel veel voldoening en plezier. De afgelopen drie jaar ben ik oppas voor twee kleinkinderen.”

Folkert is een geboren en getogen Assenaar. Op 14 december 1959 zag hij daar het levenslicht. “Ik heb tien jaar in het onderwijs gezeten. Daarna via avondstudie omgeschoold tot grafisch vormgever. Dit beroep heb ik negen jaar zelfstandig uitgevoerd. Vervolgens ben ik gaan werken bij Novente–concept en creatie in Nunspeet, als grafisch vormgever/ontwerper. Ik doe daar de opmaak van magazines en periodieken, maar bijvoorbeeld ook de ontwerpen voor de campagnes van Vastenactie en Adventsactie.”

Wat betekent het geloof voor hen?
Rita: “Jezus is mijn Redder. Geloven is moeilijk uit te leggen maar het is een zaak van het hart. Waar het hart vol van is… daar is de Geest van Jezus aan het werk. Hij raakt mensen aan om Zijn woorden in de Bijbel te geloven en begrijpen. Deze ervaring heeft mijn leven verrijkt maar tegelijk maakt het mij ook stil en nederig. Want wie ben ik dat mij dit mag overkomen.”
Folkert: “Geloof is belangrijk voor mij en ik vind de navolging van Christus een sterke pijler in ons leven. Dit bepaalt ons leven sterk en we vinden daarin rust en vertrouwen. Het heeft zeker ons leven verdiept en ook in onze zoektocht is dit het houvast geweest om in de Rooms Katholieke Kerk uit te komen.”

Hoe zien zij de toekomst van de kerk?
Zij hebben een duidelijke visie: “De toekomst van de kerk: daar hebben we alle vertrouwen in omdat Christus daarover waakt. Hij laat niet varen het werk van Zijn handen.”

Voelen jullie je al thuis in deze parochie?
Rita: “Ik voel mij erg thuis in deze parochie en in het zingen bij Laudate”. Folkert: “We voelen ons nu al prima thuis in de parochie en voelen daarin de warmte om ons heen.”

Ton Kuis

Foto's Truus Konijn

Foto's Joke Wessels

Foto's Juan Varwijk

Naast vele andere parochianen die meehelpen om in Rolde alles goed te laten verlopen, zijn de volgende personen actief als bestuur van de R.K. Jacobus Statie:

Het rekeningnummer van de Statie is: NL89 RABO 0356 0096 96

Tijdens de vieringen kunt u voor de collecte gebruik maken van de GivT app. Door het wegvallen van de vieringen, en dus de collectes, tijdens de corona-periode hebben veel parochianen ook van deze app gebruik gemaakt.

Op dinsdagmiddag 25 februari was er een middag gepland van het KVG. We moesten een bord meenemen van 20 à 30 centimeter doorsnee. Nou, dat moest mij nog wel lukken. We gingen een voorjaarsstukje maken.

In een prettig etablissement in Assen zitten Cor en ik aan de koffie met cheesecake en spreken over veel onderwerpen. Cor is al jaren actief in de katholieke kerk en dan vooral in de Statie Rolde.

Cor's werkzame leven speelde zich af op de Vredeveldschool: eerst als docent (een van de drie), later als Hoofd der School totdat hij in 2013 op 63-jarige leeftijd als directeur met pensioen ging. Al die jaren heeft hij minimaal één dag per week lesgegeven: "Lesgeven aan kinderen, dat is het mooiste dat er is!"
Toch was onderwijzer worden niet zijn eerste ambitie. Maar door naar de kweekschool te gaan, hoefde hij niet direct in militaire dienst. Ook een rechtenstudie ging daarom niet door. Cor heeft er nooit spijt van gehad.

In die schooljaren was hij steeds zeer betrokken bij de kerk in Assen. Maandelijks een kinderviering organiseren met de pastor en het schoolteam, toneelstukjes, koortjes, er was veel te doen.

In zijn 'eigen' JacobuskerkVooral Jacobuskerk in Rolde
Toch ging zijn aandacht later vooral uit naar de Jacobuskerk in Rolde. Bijna 40 jaar is hij daar actief in het voorgaan tijdens lekendiensten. Vanaf de start samen met Gradus Specken en Oda Bevort-van Santen, de laatste jaren met Gerard Arling. Zelf heeft Cor niet zo lang in Rolde gewoond, maar de verbinding bleef.
"Als ik de kerk van Rolde binnenloop, voel ik me gelijk thuis, op mijn gemak, prettig in deze warme kerk:'

Cor groeide op in Kampen, bij zijn ouders en zus. Vader was vogelwachter en mede daardoor altijd bezig met dieren en de natuur. Die liefde heeft Cor overgenomen. Hij is nog steeds graag buiten, fietst veel samen met zijn echtgenote Tineke, of ze wandelen met hun enthousiaste hond aan de mooie oostkant van Assen. Cor vertelde dat zijn achternaam van Schokland komt en dat er maar één geslacht Koridon is.

Kerkelijk vrijwilliger
Zijn kerkenwerk omvat vele taken: in Rolde onderhoudt Cor namens de Statie de contacten met pastor Garcia. Dit doet hij ook met de PKN in de werkgroep Eredienst & Liturgie. Er is regelmatig samenwerking in de vieringen; zo zijn er de vespers in de vastentijd, het samen voorgaan in de Stille Week en de gezamenlijke startzondag.

Rondleider Franciscusdag 2019 in RoldeHij is voorzitter van het Statiebestuur Rolde, voorzitter a.i. van het Statiebestuur Gieten, verzorgt de boekjes voor de vieringen in deze plaatsen, vult de Nieuwsbrief en gaat dus regelmatig vóór in vieringen. Vooral dat laatste geeft hem voldoening. "Ik wil de mensen, naast uitleg van de lezingen, iets meegeven om over na te denken, een link leggen met de huidige tijd." Dat hem dat lukt, blijkt zeker uit de complimenten die hij bij het uitgaan van de kerk krijgt. (Ik sta soms naast hem, als ik lector ben, dus ik hoor ze!) Welgemeende woorden van de bezoekers, die helaas ook in Rolde in aantal teruglopen.

Die vermindering van kerkbezoek schrijft hij toe aan de maatschappelijke ontwikkelingen: individualisme, verandering van bezigheden. Men wil niet te snel meer ergens bij horen, geen verplichtingen hebben. Ook zijn jonge mensen minder met de kerk opgegroeid dan hij en ik. Het is afwachten hoe het verder zal gaan. Wel roemt hij het gezamenlijk gebruiken van de Jacobuskerk in Rolde. Beide geloven ervaren het gebouw als 'hun' kerk.

Gevraagd naar zijn mening over Tau, antwoordt Cor dat de splitsing in de onderdelen Assen, Roden, Zuidlaren voor hem niet hoeft. "De artikelen mogen best door elkaar staan, zo lees je sneller iets over een andere locatie." Tau heeft wel een mooie, professionele uitstraling.

Op het eind van ons lange, prettige gesprek vraag ik Cor een wens te doen voor onze samenleving. Daar denkt hij niet lang over na: "Minder individualisme, meer gemeenschapszin en gelijke kansen voor iedereen met kleinere verschillen tussen arm en rijk."

Daar kan ik verder niets aan toevoegen.

Karin Bosman

Beste mensen, we schrijven nu begin februari 2025. De balans over 2024 kan worden opgemaakt; de nieuwe toezeggingen en stortingen voor dit nieuwe jaar stromen binnen. Dat is prachtig om mee te maken! Dank alvast daarvoor.

Sinds het eerste weekend van februari zijn de aanvangstijden van de vieringen in onze
parochie veranderd. Bij de aankondiging van deze verandering hebben we de reden ervan aangegeven.

Pastor Agaath Erich heeft begin januari een knieoperatie ondergaan; de operatie is naar wens verlopen en de revalidatie gaat heel goed. Gedurende haar revalidatieperiode blijf ik alleen als actieve pastor in de parochie over om in de weekendvieringen voor te kunnen gaan. Dat betekent dat ik binnen een weekend in alle drie locaties zou moeten kunnen voorgaan.
Gelukkig kunnen wij een beroep doen op de werkgroep vieringen onder leiding van parochianen. Wij vinden het belangrijk dat er in iedere locatie in het weekend een viering is.
We hebben ook gezegd dat voor de nieuwe aanvangstijden een proefperiode geldt.
We zien de afwezigheidsperiode van pastor Agaath Erich als een gelegenheid om uit te proberen welk rooster het beste uitpakt voor alle drie locaties. Na deze periode zullen we dit evalueren en keuzes maken voor de toekomst.

Wij realiseren ons dat het onmogelijk is om het iedereen volledig naar de zin te maken.
Veranderingen zijn nooit eenvoudig, maar het kan ons wel nieuwe kansen en mogelijkheden bieden. Laten we samen onze schouders blijven zetten onder onze parochie en de geloofs­ beleving binnen onze drie geloofsgemeen­ schappen.

De Veertigdagentijd die op 14 februari op Aswoensdag begonnen is en op Paaszondag eindigt, is ook een periode van verandering en vernieuwing. Bezinning, solidariteit, vasten, onthouding en gebed maken een innerlijke en uitwendige verandering en vernieuwing mogelijk. Het is een tijd en een kans om een diepere verbinding te leggen met God. Maar meer dan dat, het is ook een tijd van verandering, waarin we bewust de keuze maken om een nieuwe weg in te slaan en Pasen op een intensere wijze te vieren.

De Veertigdagentijd nodigt uit tot zelfreflectie en bezinning. Het is een periode om stil te staan bij ons dagelijkse leven, onze keuzes en onze relaties. Door bewuster na te denken en onze handelingen, levensweg, gedachten en plannen op God te richten, kunnen we groeien in ons geloof en in onze relatie met God. Deze weg van bezinning, solidariteit, vasten en gebed stelt ons in staat om eventuele negatieve patronen te herkennen en te doorbreken, waardoor ruimte kan ontstaan voor positieve en vruchtbare verandering en vernieuwing.

Na de Veertigdagentijd komt Pasen als het stralende hoogtepunt. De opstanding bewerkt in ons vernieuwing en verandering: wedergeboorte, het overwinnen van duisternis en kwaad. Het vieren van Pasen krijgt een diepere betekenis wanneer het wordt voorafgegaan door een periode van innerlijke voorbereiding, en een groot verlangen naar vernieuwing en verandering.
Kortom, de Veertigdagentijd is een uitnodiging om bewuster de reis naar ons innerlijk te maken, een nieuwe weg in te slaan en Pasen te vieren met een werkelijk welbereid hart en geest.

Pastor Henyer Garcia

In de kerk Maria Tenhemelopneming in Assen is elke zondag om 11.00 uur een kerkdienst. Tijdens deze viering is er kindercrèche en kindernevendienst in het Parochiehuis.
In de Jacobuskerk in Rolde is er elke eerste zaterdag van de maand een katholieke kerkdienst om 19.00 uur. De viering in Assen vervalt dan dus.

In het kerkgebouw van De Triniteit in Roden vieren we ons geloof afwisselend op zaterdag om 19.00 uur en zondag om 09.00 uur.

In de kerk Maria ten Hemel Opgenomen in Zuidlaren tenslotte wordt elke zondag eveneens om 09.00 uur een kerkelijke viering gehouden. In het derde weekend van de maand is de viering op zaterdag om 19 uur.

Specifieke informatie over vieringen vindt u in het overzicht van de vieringen.

De website Bewust Katholiek vertelt meer over de eucharistie in dit filmpje.

De combinatie loopt als een rode draad door het leven van Derkien Wiedijk: muziek, onderwijs en religie. En in ieder onderdeel heeft zij wel een hoogtepunt. Zoals in de beleving van haar geloof.

Wij zijn u nog het definitieve bedrag verschuldigd wat er is opgebracht tijdens de zeer geslaagde muzikale middag op 10 februari jl. in de Jacobuskerk in Rolde.